|
رسانه های ایران و بویژه سیمای جمهوری اسلامی مدام فیلم های
تخریب در تظاهرات جلیقه زردهای فرانسه را پخش می کنند و ضرب و
شتم پلیس را. حداکثر اطلاعی که از ماهیت این تظاهرات میدهند
آنست که آنها به مالیات اعتراض دارند! این درحالی است که
تخریب و آتش زدن اتومبیل ها واکنش به تهاجم پلیس است و ربطی به
اصل و ماهیت این تظاهرات که گفته می شود در 50 سال گذشته سابقه
نداشته ندارد. این تظاهرات علیه گرانی است که بصورت مالیات غیر
مستقیم از مردم گرفته می شود. تظاهر کنندگان خواهان برکناری
دولت مکرون هستند، دولت هفته پیش تقاضای دیدار و مذاکره با
رهبران این جنبش را کرد اما آنها رد کردند. روز گذشته نیز
یکبار دیگر دولت ضمن تهدید به اعلام شرایط اضطراری از رهبران
جنبش جلیقه زردها خواست که آمادگی خود را برای مذاکره اعلام
کنند اما رهبران جنبش باردیگر این درخواست دولت را رد کردند و
روی برکناری دولت پافشاری کردند.
در حقیقت جنبش جلیقه زردها رهبری دارد و به همین دلیل یک شورش
کور و بی سازمان و بی رهبری مانند شورش های اخیر در ایران نیست
و این از مزایای این جنبش و از امکاناتی است که دولت برای
گفتگو و تفاهم با معترضان دارد. درست خلاف جمهوری اسلامی که
اول احزاب و رهبران سندیکائی را کوبیده و می کوبد و بعد که با
شورش مردم روبرو می شود شبکه های اجتماعی را مقصر اعلام می کند
و نمیداند با چه کس و یا کسانی باید گفتگو کند. به همین دلیل
کار می کشد به شکنجه و اعتراف گیری به جای گفتگو و تفاهم و این
سیکل معیوب بی وقفه در ایران ادامه دارد.
روزنامه اومانیته چاپ پاریس می نویسد:
قدرت خرید فرانسویان بشدت در حال کاهش است و شمار جلیقه زرد ها
در خیابانهای فرانسه به 300 هزارنفر رسیده است. دولت مدعی است
که از شمار آنها کم شده اما واقعیت این نیست زیرا مشکلی از
مشکلاتی که جنبش جلیقه زرد را به خیابانها آورده حل نشده است و
هنوز سراسر فرانسه قلمرو آنهاست و خیابانهای شهرهای فرانسه از
مبارزان جلیقه زرد انباشته است. حضور آنها نشان میدهد که
نارضایتی از کاهش قدرت خرید در سطح جامعه بسیار قوی است. ضعف
های دولت نشان میدهد که توان پاسخگوئی به خواسته های جنبش را
ندارد.
وزیر کشور بیگانه با واقعیات جامعه جنبش جلیقه زردها را با
گروه های راست افراطی برابر می داند. او مدعی است که این جنبش
با فراخوان "مارین لوپن" رهبر یک حزب راست افراطی فرانسه به
خیابان آمد تا دست به تخریب و حمله به موسسات خصوصی و دولتی
بزند. او این جنبش را با حوادث 6 فوریه سال 1936 و اوج گیری
فاشیسم در آلمان و اروپا و مانور فاشیست ها در خیابانها مقایسه
کرد. (ماری لوپن در انتخابات اخیر ریاست جمهوری فرانسه نتوانست
رای کافی برای رسیدن به ریاست جمهوری را بدست آورد)
رئیس جمهور "مکرون" نیز به شکل دیگری همین نظر را بیان داشت و
مدعی شد که ضرورتی به یک جنبش خیابانی نیست و بزودی با تشکیل
"شورای عالی آب و هوا" تحت نظارت نخست وزیر به مسئله رسیدگی
خواهد شد، اما همه میدانند که خواست های جنبش تنها در اعتراض
به آب و هوا خلاصه نمی شود و نمی توان آن را اینگونه خلاصه
کرد.
رئیس جمهور وعده داد که دولت پیامدهای مالیات های غیر مستقیم
را بررسی خواهد کرد و بیان همین مسئله نشان داد که جنبش جلیقه
های زرد تنها برای آب و هوا نیست.
رئیس جمهور در پاسخ به فراخوان کنفدراسیون کارگران دمکرات
فرانسه برای یک پیمان اجتماعی در مورد زیست محیطی با لحن نا
مطلوبی گفت "این چیزی نیست که جلیقه زردها میخواهند."
وزیران و شخص نخست وزیر وعده "آموزش، تربیت و تعلیم" را داد.
این وعده ها، تهدیدها و قلب واقعیات کردن ها نشان میدهد که
دولت هنوز گوش شنوا ندارد و به خواسته های مردم و زندگی پر
هزینه مردم توجهی ندارد و این درحالی است که شکاف اجتماعی در
جامعه فرانسه رو به گسترش است.
ژان لوک میلانشون رهبر جبهه چپ فرانسه و نماینده مجلس روز 27
نوامبر 2018 از طرف نمایندگان جبهه چپ به روزنامه نگاران گفت:
جلیقه زرد ها یعنی 70 درصد فرانسویان زیرا 70 در صد جامعه از
آنها که با جلیقه های زرد به خیابان ها آمده اند حمایت می
کنند.
این جنبش خواهان عدالت اجتماعی و زیست محیطی بصورت صلح
آمیزاست، این جنبش علیه سیاست های رئیس جمهور به سود ثروتمندان
است.
فراکسیون مستقل چپ در مجلس فرانسه درباره بودجه سال 2019
پیشنهاد کرده است که قانون مالیات بر ثروتمندان فرانسه تهیه
وتصویب شود، در مالیات سوخت (بنزین و گازوئیل و غیره ... )
باید تجدید نظر شود و برنامه های محیط زیستی طبق اولویت های
جامعه تنظیم شود.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 13 آذر |
