|
سلام -
عطف به مرور مطبوعات قبل از انقلاب، در پیک نت 28 مهرماه، در
باره معاودین کُرد عراقی، نکات دیگری نیز وجود دارد که باید
بدان توجه نمود.
در قرارداد 1975 الجزایر، که منازعات و اختلافات مرزی فیمابین
ایران و عراق ظاهراً حل شد و ایران هم گویا به
بیشتر خواسته هایش دست پیدا کرد، بازنده کردهای عراقی بودند
که با دولت وقت عراق و با حمایت مالی و تسلیحاتی ایران
برای مطالبات خلق خود در جنگ بودند. قرار داد الجزیره و توافق
شاه و صدام حسين باعث آوارگی و در بدری رزمندگان کُرد
وخانواده آنها گردید. دولت ایران این کردها را به عنوان
پناهجو پذیرفت ولی شرایط اسفباری را به آنها تحمیل کرد .
محل زندگی و کارشان را در استان های دور از کردستان ایران
ومرزهای شرقی، شمالی و جنوبی قرار داد و در واقع تبعیدشان کرد
. در شهرهای و بخش های کوچک استان های کرمان و یزد بیشترین
معاودین کُرد ساکن شدند . جهت امرار معاش در ادارات دولتی،
بعضی به عنوان مستخدم و آبدارچی و بسیاری دیگر، در اداره
محیط بانی به عنوان محیط بان مسلح بکار مشغول شدند و با حقوق
ناچیزی که دریافت مینمودند به سختی امرار معاش میکردند و بدتر
از اهالی بومی در رنج و زحمت روزگار میگذراندند . برای
مسافرت به مرکز استان و یا شهرهای بزرگتر جهت نیازهای درمانی
وحتی تهیه مایحتاج زندگی باید از ژاندارمری و یا شهربانی محل
برگ تردد و مرخصی میگرفتند . اکثر آنها به خاطر سالها جنگ،
از عوارض جسمی زیادی رنج می بردند و در بینشان بودند نیروهایی
با گرایشات و باورهای عمیق چپ .
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 2 آبان |
