|
سرگذشت روزنامه و روزنامه نگار با تاریخ مطبوعات در ایران
پیوند ناگسستنی دارد.
باید این تاریخ را از دوران قبل از مشروطه پی گرفت تا رسید به
فاجعه سقوط تیراژ روزنامه ها در جمهوری اسلامی و زندانی شدن
روزنامه نگاران و توقیف روزنامه ها و همه آنچه که شاهدش هستیم.
ما مرور مطبوعات پیش از انقلاب تا سقوط نظام سلطنتی در ایران و
همچنین سالهای اول پس از انقلاب را فکر می کردیم گهگاه و در
چند شماره دنبال کنیم، اما چنان استقبالی از آن شد که هیچ چاره
ای جز ادامه آن باقی نماند و بتدریج توضیح عناوین صفحه اول
روزنامه هائی که آنها را منتشر می کنیم را نیز لازم دانستیم.
مقداری وقت و انرژی و مراجعه به آرشیو ها لازم بود که آن را هم
تقبل کردیم و حاصل همین شده است که هر روز منتشر می شود.
همچنان اعتقاد داریم نسل بعد از انقلاب که اطلاعاتش از پیش از
انقلاب محدود و عمدتا احساسی و یا در حد شنیده هاست باید بداند
چه گذشت و آنچه را امروز شاهد است، آن نیست که قرار بود باشد.
صفحات اول روزنامه ها، خود به تنهائی یک تاریخ اند و مستند.
این صفحه اول روزنامه صبح ایران
"آیندگان"
است که خبر بازگشت آیت الله خمینی به ایران را منتشر کرده است.
آیندگان از نیمه های سال
1356
تبدیل به روزنامه کاملا حرفه ای و خبری شد و این ممکن نشد مگر
به همت یکی از بااستعدادترین روزنامه نگاران ایران بنام
"فیروز
گوران".
او که کار با مطبوعات را از حرفچینی در چاپخانه ها آغاز کرده
بود بتدریج وارد تحریریه روزنامه کیهان شد و یکی از پر خوانده
ترین صفحات کیهان را با نام
"شهرها
و نکته ها"
منتشر کرد.
این صفحه هر هفته دو تا سه بار منتشر می شد و خمیرمایه آن نکات
طنزآمیزی بود که در لابلای نامه های خوانندگان و خبرنگاران
شهرهای کوچک و بزرگ ایران که به کیهان می رسید پیدا می شد و او
آنها را به طنز و کنایه سیاسی تنظیم می کرد.
فیروز گوران در آستانه
1350
بدلیل برخی فعالیت های سیاسی-
مطالعاتی در یک گروه سیاسی
(بی
ارتباط با سازمان های چریکی)
دستگیر و به چهار سال زندان محکوم شد.
پس از آزادی از زندان ساواک اجازه کار در کیهان را به او نداد
و او برای امرار معاش همکاری اش را با روزنامه آیندگان آغاز
کرد.
ابتدا بعنوان خبرنگار آیندگان در دفتر این روزنامه در شمیرانات
و با داغ شدن حوادث سال
56
وارد تحریریه آیندگان شد و در سال
57
عملا آیندگان را دراختیار گرفت و سردبیر آن شد.
خوشبختانه هنوز در قید حیات است و صد حیف که مطبوعات ایران از
امثال او برای کسب تجربه و آموزش استفاده نکردند.
همانگونه که در این صفحه اول می بینید هنوز مطبوعات مجاز بودند
"خمینی"
را خمینی خطاب کنند و نه امام.
و باز در همین صفحه اول می خوانید که کمیته های استقبال از
آقای خمینی در تهران شکل می گیرد.
بختیار نخست وزیر است و به هواپیمائی
"ارفرانس"
حامل آقای خمینی اجازه فرود در فرودگاه مهرآباد را میدهد.
او در تصمیم دیگری دستور اخراج همه مستشاران امریکائی از ایران
را میدهد.
نمایندگان مجلس شاهنشاهی یا استعفاء می دهند و یا از جنبش
انقلابی حمایت می کنند.
در همین صفحه اول می خوانید که
32
نماینده در حمایت از انقلاب استعفاء داده اند.
تیتر تصاحب بانک ملی خود نمونه برجسته ایست از فضای حاکم
برآخرین ماههای سال
57.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 6 آبان |
