|
این صفحه اول روزنامه اطلاعات در نخستین روزهائی است که آیت
الله خمینی به ایران بازگشته است. هنوز دولت بختیار بر سر کار
است، ارتش سقوط نکرده و در محافل مذهبی و مطبوعاتی گفته می شود
مهندس بازرگان که مانند بختیار سابقه حضور در دولت دکتر مصدق
را داشت بزودی از سوی آقای خمینی بعنوان نخست وزیر اعلام خواهد
شد و مملکت عملا دو نخست وزیرخواهد داشت که چنین نیز شد.
آقای خمینی پیش از اعلام مهندس بازرگان بعنوان نخست وزیر تهدید
می کند که اگر بختیار کنار نرود به زور متوسل خواهد شد، در عین
حال با زبانی نرم با سران ارتشی که هنوز سقوط نکرده سخن می
گوید و حتی از دیدار و مذاکره با آنها سخن می گوید. در همین
دوران ترکیب جدید شورای انقلاب تعیین شده، اما اسامی آنها
اعلام نمی شود. شورائی که اعضای آن تا پیش از بازگشت آقای
خمینی به ایران محدود بود و بر سر ریاست آن هم بحث و رقابت.
آقای خمینی نظرش به آیت الله مطهری بود، آیت الله بهشتی خود را
شایسته تر می دانست و روی سر این هر دو، آیت الله طالقانی از
زندان آزاد شده قرار داشت که هم سابقه طولانی زندان شاه را
داشت و هم روحانی سیاست شناس و شناخته شده ای بود، اما حمایت
گذشته اش از رهبران اولیه سازمان مجاهدین خلق که تقریبا همگی
تیرباران و یا در نبردهای خیابانی کشته شده بودند سوژه ای بود
که مخالفان او با بدگوئی نزد آیت الله خمینی مانع اعلام ریاست
او بر شورای انقلاب می شدند.
پیش
از بازگشت آقای خمینی به ایران، در عین حال که اعضای ناشناخته
شورای انقلاب خود را قیم انقلاب میدانستند، این آقای طالقانی
بود که در ایران حرف اول را می زد. از جمله در اعلام راهپیمائی
تاسوعا و عاشورا و تعیین شعارهای آن که بویژه در روز عاشورا
اختلاف وی با شورای انقلاب درباره شعارهای آن بالا گرفت و یا
درباره اعتصاب کارگران نفت.
هاشمی
رفسنجانی در خاطراتش از دوره پیش از ورود آقای خمینی به ایران
و ترکیب شورای انقلاب می نویسد که به آیت الله خمینی که علی
خامنه ای را نمی شناخت و او را که از جمله روحانیون گمنام ساکن
مشهد بود پیشنهاد کرد و توصیه کرد که قبول کند تا او هم عضو
شورای انقلاب بشود. آقای خمینی مسئله را با این جمله که "اگر
شما می شناسید و میتواند مفید باشد اشکالی ندارد" به خود هاشمی
واگذار کرد و به توصیه هاشمی، خامنه ای از مشهد به تهران آمد و
در کنار شورای انقلاب قرار گرفت. در آن زمان در مشهد حرف اول
را آیت الله طبسی می زد و پس از او حجت الاسلام هاشمی نژاد و
پس از این دو آقای خامنه ای قرار داشت. هاشمی نژاد اگر در
ترورهای مجاهدین خلق کشته نشده بود از جمله روحانیونی میشد
نظیر خوئینی ها . آقای خمینی روی این گروه از روحانیون جوان
برای آینده همانقدر حساب می کرد که روی امثال آیت الله منتظری،
آیت الله مدنی ، آیت الله صدوقی ایت الله دستغیب که به دستور
او امام جمعه شده بودند وهمگی در ترورهای مجاهدین کشته شدند.
امثال هاشمی نژاد و خوئینی ها که نایب رئیس مجلس شدند و درکنار
هاشمی نشستند نسل دوم مقلدان آقای خمینی بودند و او روی آنها
برای آینده حساب می کرد.
پس
از بازگشت آقای خمینی به ایران ترکیب شورای انقلاب گسترده شد و
آیت الله مطهری به ریاست آن تعیین شد و شورای انقلاب شامل
افراد تازه ای مانند ابوالحسن بنی صدر و چهره ای مذهبی سیاسی و
زندان دیده ای مانند مهندس عزت الله سحابی، دکتر سحابی و دکتر
پیمان نیز بعنوان عضو علی البدل به شورای انقلاب پیوستند.
این ترکیب تا ترور آیت الله مطهری فعالیت می کرد و ظاهرا پس از
ترور او، آیت الله بهشتی رهبری این شورا را برعهده گرفت اما
بدون آن که اعلام شود. بیم از ترورها آغاز شده بود.
در
واقع انقلاب تا آستانه سقوط کامل رژیم شاه، شورای رهبری منسجمی
نداشت و میان آنها که این شورا را تشکیل داده بودند و آنها که
به این شورا اضافه شدند هم رقابت و اختلاف بود. اختلاف و
رقابتی که ادامه یافته و 40 سال است ادامه دارد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 22 آبان |
