|
صفحات اول روزنامه های دوران انقلاب، دهه 50 در رژیم شاه و
سالهای نخست پس از انقلاب، خود به تنهائی یک تاریخ اند و
مستند.
این صفحه اول روزنامه کیهان مربوط به هفته ها و روزهائی است که
بختیار نخست وزیر است و آقای خمینی هم به تهران آمده است.
بختیار می کوشد از موضع قدرت حرف بزند. می گوید نه با شاه سازش
می کند و نه با خمینی، اما خودش هم می داند که مسئله آقای
خمینی دیگر شخص او نیست، بلکه یک جنبش انقلابی چندین میلیونی
است که در خیابانها حرکت می کند .
هنوز
ارتش از هم نپاشیده و او تهدید می کند که اجازه تشکیل دولت روی
سر دولت خود را را به خمینی نمیدهد.
دستگیری
ها و ترورهائی که توسط "کمیته نجات" از زمان دولت نظامی ژنر ال
ازهاری شروع شده بود در دولت بختیار نیز به شکل دستگیری مقامات
دولت های سابق ادامه دارد. ژنرال ازهاری و ارتشبد اویسی
فرماندار نظامی تهران از کشور خارج شده اند. دو رقیب با دو
برنامه برای آخرین دولت نظامی شاه . اویسی طرفدار سرکوب قطعی
جنبش انقلابی، دستگیری فعالان انقلاب و چند اعدام فوری برای
ایجاد وحشت بود. او با همین تفکر در میدان 17 شهریور افراد
تظاهر کننده و متحصن را به گلوله بست. یعنی فرمان آتش به روی
آنها داد. شاه آنقدر به اویسی اعتماد نداشت که او را نخست وزیر
کند زیرا می ترسید سرانجام علیه خود او هم کودتا کند و به همین
دلیل سکان نخست وزیری و دولت را به ژنرال ازهاری پیر داد که
شاه مطمئن بود خیال کودتا ندارد. بعدها فاش شد که به شاه اطلاع
داده بودند که اویسی حتی با امریکائی ها هم برای کودتا تماس
گرفته بود. شاید یکی از انگیزه های ترور او در خارج از کشور
توسط جمهوری اسلامی همین نکات بود.
دو
وزیر کابینه هویدا که در دولت بختیار دستگیر شدند هوشنگ
نهاوندی وزیر علوم و یک دوره رئیس دانشگاه تهران و رئیس دفتر
همسر شاه "فرح" بود و دیگری عبدالمجید مجیدی رئیس سازمان
برنامه رژیم شاه و از چهره هائی که بدلیل تسلط به برنامه ریزی
و دانش این کار و ابتکاراتی که داشت شانس نخست وزیر شاه را
داشت اما همیشه هویدا و رقبای دیگر سد راه او بودند. هر دو
اينها در جریان فروپاشی رژیم توانستند از زندان فرار کرده و از
مرز بازرگان از ایران خارج شوند و هر دو در خارج از کشور فوت
کردند. "مرز بازرگان" اصطلاحی است دو پهلو که هم شامل مرز
بازرگان ایران و ترکیه می شود و هم مرز مهندس بازرگان و اشاره
به کمک مهندس بازرگان و دولت او برای خروج آنها از کشور.
بختیار نیز از همین مرز توانست از ایران خارج شود.
اخبار
مربوط به تماس فرماندهان ارتش با آقای خمینی بصورت شایعه منتشر
میشد که سرانجام
معلوم
شد واقعیت داشت و باعث اعلام بی طرفی ارتش میان دولت بختیار و
دولت بازرگان - خمینی شد و این مقدمه فروپاشی ارتش بود.
بنی
صدر از همان آغاز خیال رئیس جمهور شدن را داشت و مدام حرف های
آتشین و سوسیالیستی می زند تا میدان را از مارکسیست ها و
مجاهدین خلق بگیرد. علیه بانکها و علیه امپریالیستها!
در
همین شماره مصاحبه ای با پرویز قلیچ خانی کاپیتان نگون بخت تیم
ملی فوتبال ایران منتشر شد. ساواک در آغاز دهه 50 او را دستگیر
کرده و زیر فشار ناچار به اعترافات تلویزیونی کرد و سپس تیر
خلاص را هم به او زد. یعنی محروم از فوتبال. او در دوران خودش
بهترین فوروارد تیم ملی فوتبال ایران بود. او و علی پروین
ستاره های فوتبال دوران خود بودند. یکی معروف به پا طلائی و
دیگری معروف به سر طلائی.
در
جریان دستگیری و اعترافات تلویزیونی قلیچ خانی، سردبیر وقت و
لایق کیهان ورزشی "مهدی درُی" نیز مغضوب و دستور برکناری او به
صاحب امتیاز و مدیر مسئول کیهان "مصباح زاده" داده شد. جرم او
آن بود که قلیچ خانی را پیش از دستگیری بعنوان "مرد سال"
انتخاب کرده بود و این همزمان بود با انتخاب شاه بعنوان مرد
سال توسط یکی از مجلات انگلستان. البته با رشوه کلانی که دربار
به آن نشریه پرداخت کرده بود. در ایران و دو آقا؟ قلیچ خانی
باید له می شد تا آقای سال نباشد!
وای
بر ما اگر فراموش کنیم چه شد و چه بود و چرا انقلاب شد و وای
بر آنها که نمیدانند که فراموش کرده باشند.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 28 آبان |
