|
صفحات اول روزنامه ها، خود به تنهائی یک تاریخ مستندند.
این صفحه اول تنها روزنامه صبح ایران در دهه 1350 "آیندگان"
است. دومین آن که "پیغام امروز" نام داشت را توقیف کردند و
گفتند که یک روزنامه صبح کافی است!
این صفحه اول مربوط به تیر ماه 1354 است. هنوز هویدا نخست وزیر
است و دستبوس شاهنشاه آریامهر. یعنی سه سال قبل از سقوط رژیم
شاه و دو سال قبل از آغاز جنبش انقلابی مردم. بریز و بپاش
دوران طلائی فروش نفت با قیمت بالا تمام شده و بحران اقتصادی
کم کم از راه رسیده است. ابتدا با کمبود میوه و برخی اقلام
مصرفی وارداتی و گاه تولید داخلی. از گوجه فرنگی و پیاز تا
پرتقال و سیب و آغاز زمزمه گران شدن نان. رژیم درست مانند
امروز که آیت الله عقب مانده ای بنام مکارم شیرازی می گوید
مردم در گرانی مقصرند و نباید جنس گران را بخرند، آن روز هم
همینگونه که این صفحه اول می خوانید نسخه ای که پیچیده شده بود
نخریدن جنس گران توسط مردم بود! درحالیکه واردات به دو دلیل به
مشکل خورده بود. نخست نبود پول برای وارد کردن و دوم رقابت
میان واردکنندگان که در صدر آنها وابستگان به دربار قرار
داشتند.
درباره گرانی کرایه خانه و کمبود مسکن نیز دقیقا همان نسخه ای
را آن زمان پیچیدند که امروز در جمهوری اسلامی می پیچند: گرفتن
مالیات از خانه های خالی!
تحریم کالاهای گران.
مطبوعات جرات نداشتند بنویسند که سیل جمعیت از روستاها و
شهرهای کوچک به سمت تهران و چند شهر بزرگ سرازیر شده و حاشیه
نشینی وسعت گرفته و بخشی از مشکل همین است. نمیتوانستند
بنویسند زیرا باید در ادامه می نوشتند که اصلاحات ارضی شاه
شکست خورده و روستائیان به سمت شهرها دارند روستاها را خالی می
کنند! جوانان همین حاشیه نشینانی که از روستاها به تهران آمده
بودند تبدیل شدند به موتور اصلی انقلاب 57 که چیزی نداشتند از
دست بدهند که از گلوله بترسند. شاید 90 در صد آنها که در
انقلاب 57 در خیابانها کشته شدند همین جوانان و نوجوانان
بودند. شاید در همین صفحه اول، آن خبری که بیش از اخبار دیگر
با کنجکاوی خوانده شد خبر مبارزه مسلمانان فیلپین بود. رژیم
هیچ سانسور در انتشار اینگونه اخبار اسلامی نداشت زیرا آن را
خطر نمیدانست.
همین صفحه اول نشان میدهد که رژیم هنوز بر این تصور است که
مشکل فقط گرانی و کمبود مسکن و نبودن برخی مواد مصرفی مردم
است، اما فقط دو سال دیگر لازم بود تا مردم درخیابانها به حرکت
دربیایند و علیه رژیم شعار بدهند و کمی بیشتر از دو سال لازم
بود تا شاه که رهبر انقلاب سفید بود دهان باز کند و بسیار دیر
هنگام بگوید: صدای انقلاب شما را شنیدم!
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 29 آبان |
