|
عباس عبدی بدرستی انگشت بر یکی از دردهای بزرگ امروز ایران
گذاشته و نوشته است:
«این روزها بسیاری از افراد از وجود دو چیز در فضای رسانه‌ای
در رنج هستند؛ دروغ و ناسزا. ناسزاهای رکیک که بسیاری از مردم
از خواندن آنها شرمنده می‌شوند، چه رسد به این که بیان شود.
سطح و گستره فحاشی و ناسزاگویی حتی به موضوعات سیاسی و مذهبی
هم کشیده شده است. در حالی که در گذشته و قدیم این نوع
ناسزاگویی‌ها منحصر به مجادلات و تسویه حساب‌های شخصی بود.
ولی چرا این دو ویژگی بسیار منفی در ادبیات گفتاری و نوشتاری
جامعه ایران رسوخ کرده است؟ اولین و شاید مهم‌ترین علت، جذابیت
پیدا کردن خط‌مشی براندازی است. خط‌مشی‌های سیاسی هر کدام
اقتضائات خاص خود را دارند و به طرفداران آن تحمیل می‌شوند.
برای نمونه هنگامی که دو نفر در خیابان دعوا می‌کنند، در بیان
کلمات آنان چند ویژگی وجود خواهد داشت. صدای بلند، کلمات
توهین‌آمیز و بالاخره تهدید.
در دروغگوئی نیز طرفین ماجرا اول مشروعیت وجود طرف مقابل را
نفی می‌کنند؛ هنگامی که چنین کردند، ایراد هر گونه دروغ و
اتهام و ناسزاگویی را شایسته آنان تلقی می‌کنند و مثل نقل و
نبات از این شیوه‌ها برای تخریب چهره طرف مقابل استفاده خواهند
کرد. آنان که در داخل کشور و در رسانه‌های رسمی چند دهه است
علیه دیگران دروغ می‌گویند و تهمت می‌زنند، امروز در حال چیدن
محصولات این بذرهای ۳۰ ساله خود از آن سوی مرزها هستند. آنهایی
که باد کاشتند، امروز توفان درو می‌کنند و نباید معترض آن
باشند. افرادی که سعی می‌کنند سخن و مطلب خود را در چارچوب‌های
پذیرفته شده و مودبانه و درست مطرح کنند، حرف‌شان کمتر شنیده
می‌شود. ما نیز به عنوان خواننده در تقویت این وضعیت تقصیر
داریم. یکی از معیارهای بنده برای خواندن هر متنی این است که
نویسنده از ادبیات سخیف استفاده نکرده باشد. به محض این که با
اولین جملات و کلماتی که چنین بار معنایی دارد مواجه شوم،
خواندن متن را قطع می‌کنم. علت مهم دیگر که شاید ریشه همه این
بدبختی‌ها باشد، نداشتن رسانه رسمی آزاد و مستقل است. مبارزه
با اخبار دروغ، در قدرت هیچ فرد و گروهی خاص نیست. بلکه وجود
رسانه‌های مستقل و آزاد است که دروغ را به حداقل می‌رساند.
چنین رسانه‌ای به شدت در بندِ حفظ اعتبار خبری خود است و لذا
از بیان دروغ اجتناب می‌کند. تا هنگامی که رسانه‌های رسمی و
منتسب به قدرت در زیر چتر مصونیت از برخورد قانونی زندگی
می‌کنند و هر دروغ و خلاف واقعی را به مخالفان خود نسبت
می‌دهند، باید انتظار اشاعه دروغ در رسانه‌های غیر رسمی را
داشته باشند. علت بعدی که آن نیز مهم است، توسل‌های تاکتیکی به
افراد و گروه‌های لمپن برای بیرون کردن رقیب از میدان است. خطر
دروغ و ناسزاگویی به مراتب از خطر تهاجم بیگانگان بیشتر است.
امیدوارم کسانی که مخاطب این نوشته هستند نیز متوجه عمق این
فاجعه بشوند.» (این مقاله که خلاصه آن را خواندید در روزنامه
اعتماد منتشر شده است)
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 3 مهر |
