|
پیرامون حضور روحانی در مجلس برای پاسخ گفتن به سئوالات
نمایندگان که البته عمدتا با تحریک و هدایت از بیرون مجلس توسط
دولت سایه صورت گرفت، هنوز بحث و حرف و نقل بسیار است. مرکز
ثقل این بحث ها اینست که چرا روحانی که بسیار میدانست و می
توانست دست خیلی ها را بعنوان پشت جبهه بحران سازی برای مملکت
و دولت رو کند و پیاده نظام آنها را در مجلس نیز رسوا سازد،؛
چیزی نگفت و با یک جمله "امیدوارم فرمایشان رهبر را بتوانم در
این حضور در مجلس مراعات کنم" مهر سکوت بر لب زد.
در
ادامه همین بحث ها و انتظارات برآورده نشده از حضور روحانی در
مجلس، روز گذشته وی در مراسمی که بمناسبت بزرگذاشت "رجائی"
اندکی دهان گشود. رجائی نخست وزیر و سپس رئیس جمهور پس از
انفجار حزب جمهوری اسلامی بود که او نیز به همراه حجت الاسلام
باهنر (دو یار و همفکر پیش از انقلاب که از نظر تفکر اقتصادی
فاصله بسیاری با علی خامنه ای داشتند) کشته شد و اگر نبود آن
انفجارها و ترورها ناممکن بود نوبت رهبری به علی خامنه ای
برسد!
بهرحال، روحانی گفت: بعد از حضور من در مجلس برای پاسخ به سوال
نمایندگان یکی از دوستان برای من نامه ای نوشت و گفت چرا این
مسائل (که ظاهرا در نامه آن دوست ردیف شده بوده) را نگفتی؟ من
پاسخ دادم که همه حرف هایت درست است ولی اینها برای زمان صلح
است و اگر شرایط صلح بود و دشمن به میدان نیامده بود و آمریکا
شمشیر را از غلاف خارج نکرده بود، من جور دیگری صحبت می کردم
اما امروز روز جنگ با دشمن است.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 18 شهریور |
