|
دو روز است که سایت خبری سپاه پاسداران با افتخار از شلیک موشک
به محل جلسه دو حزب کردستان ایران در عمق 65 کیلومتری کردستان
عراق خبر پخش می کند و ادعاهائی درباره شمار کشته شدگان نیز
مطرح می کند که هنوز از سوی دو حزب کردستان ایران رسما تائید
نشده است. ظاهرا دو حزب کردستان ایران جلسه ای مشترک تشکیل
داده بودند تا به وحدت نظر سیاسی برسند. این که از درون
کردستان عراق و یا حتی از درون خود این دو حزب چه اطلاعاتی به
سپاه رسیده بود که بر اساس آن زمان شلیک موشک را روی محل جلسه
تنظیم کرده بودند اهمیت دارد اما این هنوز اهمیت درجه نخست این
ماجرا نیست.
اهمیت نخست اینست که هنوز جمهوری اسلامی می خواهد با دندان گره
کردستان را باز کند. از ابتدای تاسیس جمهوری اسلامی تا کنون
مبنای باز کردن گره کردستان و هر گره دیگری در جمهوری اسلامی
همین بوده است. جنگ و اعدام، زندان و شکنجه و اعتراف گیری و
نمایش های تبلیغاتی و انواع ادعاهای دروغ و تبلیغاتی. در ادامه
همین شیوه بود که عبدالرحمان قاسملو را در وین پایتخت اتریش
هنگام مذاکره با فرستادگان سپاه ترور کردند و باز در ادامه
همین سیاست بود که کشتار تروریستی در رستوران میکونوس برلین را
ترتیب دادند. اصطلاح مشمئز کننده "گروهک تروریستی" که خبرگزاری
های داخلی مثل نقل و نبات آن را در اخبار مربوط به سازمان های
سیاسی ایران به کار می برند نیز بخشی از همین سیاست سرکوب و
کشتار و دروغگوئی است.
شلیک موشک به عمق 65 کیلومتری داخل خاک عراق در کردستان این
کشور، خواه نا خواه خدشه دیگری بر مناسبات جمهوری اسلامی با
اقلیم کردستان عراق و حکومت مرکزی عراق وارد خواهد کرد. بویژه
که فضای عمومی در خود عراق بشدت علیه دخالت های جمهوری اسلامی
در این کشور است.
احزاب با اعلام حکومتی انحلال آنها هرگز منحل نمی شود، چنان که
شاه این تجربه ناموفق را کرد و پیش از آن پدرش آن را تجربه
کرده بود. طبیعی است که احزاب کردستان ایران تلفاتی را که به
آنها در جریان این موشک پرانی وارد آمد جبران خواهند کرد و از
این پس با بدبینی و مراعات امنیتی بیشتری به فعالیت خود ادامه
خواهند داد و از واقعه اخیر، فقط نتایج منفی سیاسی آن برای
سپاه باقی خواهد ماند. جنگ و اعدام گره را کور تر می کند اما
باز نمی کند. راه حل حاکمیت قانون و قبول فعالیت قانونی و نه
مسلحانه احزاب است. اگر در ابتدای انقلاب بدلیل فضای آشفته ای
که وجود داشت، این مسیر طی نشد، اکنون و با همه تجربه تلخی که
از گذشته وجود دارد و با هدف پرهیز از پاشیدن بیشتر بذر جنگ
داخلی باید بدینسو، یعنی گشایش فضای سیاسی- قانونی پیش رفت و
تن به مذاکره و تفاهم داد نه به موشک پرانی.
فرصت آن نیست که تجربه سه دولت و حکومت در ارتباط با کردهای
سوریه و ترکیه و عراق را در اینجا بازگو کنیم، اما فرصت آن هست
که بگوئیم روزی که موشک پرانی ها و توان نظامی صرف مقابله با
تهاجم خارجی شود، آنوقت کینه ها و نفرت ها و خشونت هائی که بذر
آن امروز پاشیده می شود، درچهارگوشه ایران زمینه رشد و بروز
پیدا می کند و دیگر فرصتی که امروز برای گفتگو و تفاهم قانونی
و ملی وجود دارد به این آسانی فراهم نخواهد نشد، چنان که برای
صدام حسین فراهم نشد و برای اسد نیز فراهم نشد و برای اردوغان
نیز که می رفت تا با اوجالان به تفاهم برسد و از نیمه راه
بازگشت دیگر به آن آسانی امکان پذیر نیست.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 19 شهریور |
