|
عبدالله شهبازی پژوهشگر و محقق تاریخی، این متن را در فضای
مجازی منتشر کرد:
تا همین چندی پیش کسی حاضر به شنیدن برخی واقعیت‌های سنگین
نبود. «وضع عالی بود.» اندیشه اصلاح و نوسازی نظام، که از
اواسط دوران آقای رفسنجانی، یعنی از اوائل دهه ۱۳۷۰، ضرورت آن
احساس می‌شد، گوش شنوایی نداشت. ظهور «الیگارشی جدید» یا «طبقه
جدید»، جماعتی قدرتمند و به شدت دلال صفت و رانت خوار و
غیرمولد، قابل رؤیت بود؛ طبقه‌ای که در واژگان سیاسی دهه ۱۹۶۰
میلادی به آن «بورژوازی بوروکراتیک» می‌گفتند. یعنی بورژوازی
که از رانت‌های دولتی ارتزاق می‌کند و فربه می‌شود، و در تمامی
کشورهای تازه استقلال‌یافته آفریقا و آمریکای لاتین نظام‌های
سیاسی مولود جنبش‌های انقلابی و استقلال‌طلبانه را بلعید و به
نظام‌های به شدت فاسد تبدیل کرد. فقر و فساد و ناکارآمدی
مدیریت و نپوتیسم (خویشاوندسالاری) به پدیده‌ای عادی تبدیل شد.
تحولات جاری «خیر» است زیرا می‌تواند چشم ما را به روی
واقعیت‌ها باز کند و به تلاش برای یافتن راهکار وادارد. «شر»
است اگر با سیره معتاد گذشته به آن بنگریم و با همان روش‌ها و
ابزارهای گذشته با آن رفتار کنیم.
- دریک جمله - اگر از بحران کنونی جان سالم به در بریم، که
ان‌شاءالله چنین خواهد بود، «خیر» آن بیش از «شر» آن است.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 9 مرداد |
