وزیر
خارجه
جدید
امریکا،
"نقشه
راه"
ترامپ
علیه
ایران را
اعلام
کرد. همه
این نقشه
راه
خلاصه می
شود در
این
موارد:
تمام
فعالیت
های اتمی
و موشکی
ایران
باید
متوقف
شود،
ایران
باید
نیروهای
نظامی اش
را از
سوریه
خارج
کند،
اسرائیل
را تهدید
نظامی
نکند،
دست از
ارتباط
با
طالبان
افغانستان
(برای
خنثی
کردن
گسترش
حضور
داعش در
آن کشور)
بردارد و
به حضور
سیاسی و
کمک
نظامی در
لبنان،
عراق،
فلسطین و
یمن نیز
دست
بکشد.
این
چکیده
تمام
سخنرانی
و شروط
12 گانه
ایست که
وزیر
خارجه
امریکا
به نیابت
از ترامپ
روز
گذشته
بعنوان
شرط
تحریم
های
گسترده
اقتصادی
نکردن
ایران
مطرح
کرد. (دو
دست بالا
و تسلیم)
البته در
این میان
از ضعف
های
اساسی
جمهوری
اسلامی
در زمینه
سرکوب
آزادی ها
و
نارضائی
شتابگیر
مردم از
حکومت
نیز
بخوبی
بهره
گیری شد.
تهدید به
تحریم
های
گسترده و
کمر شکن
نیز عملا
تقویت و
تشویق
مخالفان
دولت
برای فلج
اقتصادی
کردن
دولت و
بازار
سیاه ارز
و
بازنگشتن
دلارهای
صادراتی
صادر
کنندگان
به ایران
و حتی
فرار
سرمایه
ها بجای
سرمایه
گذاری
داخلی
بود.
در واقع،
نقشه
راه، حرف
تازه ای
نداشت و
ترامپ با
اعلام
لغو
برجام
تقریبا
همه
اینها را
بعنوان
بهانه آن
تصمیم
یکجانبه
در برابر
دیگر
اعضای
5+1 طرح
کرده
بود. او
نگران
همسو
نشدن
اروپائی
ها و
روسیه و
چین با
لغو
برجام،
خواسته
زرنگی
کند و
ایران را
از بقیه
گروه 5+1
که حالا
شده 4+1
جدا کند،
با
پیشنهاد
مذاکره
مستقیم
با ایران
بر سر
این نقشه
راه.
یعنی
ایران و
امریکا
مذاکره
کنند و
اروپائی
ها و
روسیه و
چین را
پشت
درهای
بسته
بگذارند.
یعنی
ایران را
بیخ
دیوار
گذاشته و
منزوی
کند و هر
آنچه
خواست
دیکته
کند.
مذاکره
با دولتی
که به
هیچ حرف
و
پیشنهاد
و قول و
قرارش
اعتماد
نیست و
مثل
جمهوری
اسلامی
هر دولتی
که سر
کار
بیاید
قرارهای
دولت
قبلی را
لغو می
کند و
سیاست
جدید
اتحاذ می
کند!!
"نقشه
راه"
کوهی بود
که موش
زائید و
آنها که
(بویژه
مخالفان
دولت در
داخل
حاکمیت
که منتظر
حمله و
اعلام
حکومت
نظامی
اند و
تاکنون
نیز
مستقلا
در پی
کودتا
علیه
دولت
بودند)
و ذوق
زده
بدنبال
چنین
نقشه
هائی
بوده و
هستند،
بیهوده
به دل
خود
صابون
خوردن
کباب را
زده اند،
درحالیکه
این بوی
کباب
نیست، خر
داغ کرده
اند.
ترامپ
شروط لغو
برجام را
بعد از
لغو آن
اعلام
کرد! و
آنچه
اعلام
شد، در
واقع عقب
نشینی
بود و نه
تهاجم.
گرچه این
احتمال
دور از
ذهن نیست
که او
برای
تحمیل
استراتژی
خود به
جهان و
بویژه به
اروپائی
ها دست
به
اقدامات
نظامی هم
بزند که
نباید از
آن نیز
غافل
ماند.
راه حل
غافل
نماندن،
پرگوئی
های
تبلیغاتی
فرماندهان
سپاه که
خود مقصر
بحران
اقتصادی-
سیاسی
داخلی
کشورند
نیست،
حرف های
پوچ امام
جمعه ها
هم نیست.
شاید
نظام
براین
عقیده
باشد که
باید
بنیه
نظامی
کشور را
تقویت
کرد و
وحدت ملی
را
احیاء،
که این
نیز راه
حل هائی
جز این
ندارد:
1-
بازگرداندن
سپاه به
پادگانها
و تصفیه
آن از
فرماندهان
تاجر
پیشه 2-
تصمیم و
اقدام
قاطع
برای
کوتاه
کردن دست
مشتی
صادر
کننده
مفت خوار
و رانت
خوار از
قدرت و
حکومت،3-
تصفیه
جدی صفوف
امام
جمعه
هائی که
نفرت
عمومی را
موجب شده
اند،4-
آشتی ملی
که گام
نخست آن
خاتمه
حصر
موسوی و
کروبی و
بازگرداندن
آنها به
صحنه
سیاسی
کشور
است، 5-
تقویت
سریع
پیوندهای
نظامی و
سیاسی با
چین و
بویژه
روسیه،
درعین
حفظ
مناسبات
و حتی
گسترش
مناسبات
با اروپا
و
کشورهای
پیرامونی،
6-
برداشتن
پا از
روی گلوی
آزادی ها
و سهیم
کردن
مستقیم
مردم در
اداره
کشور که
خود گام
بزرگ
وحدت ملی
است.
آن نقشه
راه
ترامپ،
این نقشه
راه
ایران را
می طلبد،
اما این
زنگوله
را چگونه
می توان
در نظامی
که فساد
و رانت
خواری و
چاپلوسی،
غارت
حکومتی و
بی
اعتمادی
مردم به
آن پنهان
کردنی
نیست به
پای گربه
بست؟ و
اگر
نتوان
بست؟ |