سعید حجاریان با روزنامه اعتماد مصاحبه کرده و مطلوب های جناح
راست مخالف دولت را بر شمرده است. ایشان از جمله می گوید که
«مدل مطلوب آنها یک دولت «كابينه روحاني- نظامي» است نظاميان
سكاندار وزارتخانههاي كشور، دفاع، امورخارجه و اقتصاد شوند و
مابقي كابينه در اختيار روحانيون قرار بگيرد. مطلوب دوم آنها
دولت یا «كابينه نظامي» است. یعنی یک نظامي در رأس كابينه قرار
بگيرد و تمامي وزرايش را از ميان نظاميان انتخاب كند.
به نظر من نه كابينه «نظامي» و نه کابینه «نيمه نظامي- نيمه
روحاني» نميتواند گشايشي در حوزه اقتصاد و سياست خارجي به
وجود بيآورد و حتي شايد وضعيت را حادتر از امروز هم بكند.
البته به نظر ميرسد اقتصاد و سياست خارجه دغدغه حاميان اين دو
مدل نباشد و باز هم فساد، گراني و... باقي خواهد ماند.»
در تمام این مصاحبه که جان کلام همین دو مطلوب جناح راست است،
یک نکته کلید مورد بحث قرار نمی گیرد. این که یک دولت نظامی
حتی اگر گشایشی دربحران اقتصادی و معیشت مردم هم نتواند فراهم
آورد، حداقل در مراحل اولیه، زمانی با استقبال مردم روبرو می
شود که روحانیت را از صحنه سیاسی کشور بیرون کند و به حوزه های
دینی باز گرداند. یعنی بساط امام جمعه ها و نمایندگی های ولی
فقیه در استانها و شهرستانها و نمایندگی های ولی فقیه در ارگان
های نظامی و حتی کشور جمع کند و پا را از روی ترمز آزادی های
اجتماعی بردارد. تقریبا مدلی که ولیعهد عربستان سعودی مشغول
آنست و با استقبال مردم و بویژه قشرهای متوسط و روشنفکر
عربستان روبرو شده است.
فرض کنیم کابینه و دولت ائتلافی یعنی دولت نظامی - روحانی
تشکیل شود. از همان ابتدای کار نه استقبال مردم را خواهد داشت
و نه تفاهم در داخل دولت را. یعنی رقابت فلج کننده میان
روحانیون و نظامی ها شدت خواهد گرفت و رهبر هم در این میان
"لقمه والله بالله" خواهد شد و اگر جانب نظامی ها را نگیرد،
تنها پایگاهی که برایش باقی مانده را از دست خواهد داد، زیرا
پایگاه مردم و روحانی او اکنون هم بسیار ضعیف است.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 30 اردیبهشت |