|
روزنامه شرق شماره 30 اردیبهشت سرمقاله‌ای دارد با عنوان
"حسن‌نیت اروپا، بازی روسیه" به قلم علی خرم.
از عنوان مقاله و با توجه به شناختی که از نگاه و دیدگاه‌های
نویسندگان اینگونه مقالات داریم کل محتوای آن را
می‌شود حدس زد. خلاصه مقاله آن است که اروپا دارای حسن نیت است
و
می‌خواهد با تحریم‌های امریکا مقابله کند ولی در مقابل روسیه
بدنبال امتیاز گرفتن و بیرون کردن ایران از سوریه است.
در اینکه امروز اروپا با امریکا دچار تضاد است و امریکا
می‌کوشد اروپا را از منابع خام و نفت محروم و به خود وابسته
کند تردیدی نیست. در نخستین بند بیانیه اتحادیه اروپا پس از
دیدار چهار جانبه در بروکسل میان ظریف با وزرای خارجه فرانسه،
آلمان و انگلستان نیز از تعهد ایران به " تداوم فروش نفت، گاز،
میعانات گازی و فرآورده‌های نفتی و پتروشیمی ایران و تعاملات
مالی مربوطه" نام برده شده بود که نوع رابطه مورد نظر اروپا با
ما را نشان
می‌دهد که در واقع همان ادامه گذشته است. اینکه ما هم به عنوان
کشوری که تمام تارو پود اقتصاد آن به خارج وابسته شده و یک روز
بدون فروش نفت و مواد خام و واردات در برابر آن به حیات خود
نمی‌تواند ادامه دهد به رابطه با اروپا نیاز داریم تردید نیست.
ولی این کوشش اروپا برای حفظ موقعیت جهانی خود و خرید مواد خام
از ایران و فروختن کالاهای لوکس را به عنوان "حسن نیت اروپا"
معرفی کردن نشان از انگیزه‌های دیگری دارد که با انگیزه دفاع
از حیات و منافع ملی ایران در جهان فاصله زیادی دارد. پندار
باقی درباره حسن نیت اروپا همان پنداری بود که مردم یونان
گرفتار آن شدند و فعلا تمام درآمد ملی خود را بابت بهره 240
میلیارد یورو بدهی
می‌پردازند.
این پندار بافی درباره حسن نیت اروپا طبق معمول همراه است با
تشویق روسیه ستیزی آن هم به این عنوان که روسیه خواهان
خروج ایران از سوریه است. همانها که تا دیروز
می‌گفتند حضور ایران در سوریه پرهزینه و بی فایده بوده اکنون
180 درجه تغییر جهت داده و مدعی هستند که خروج از سوریه مخالف
منافع ملی ایران است و ورسیه
می‌خواهد با آن امتیاز بگیرد. وقتی یک جریان سیاسی فاقد هرگونه
اصول باشد و فرصت طلبی‌های کوته نگرانه را راهنمای خود قرار
داده باشد از این چرخش‌ها هم گریزی نخواهد بود.
زیان ترویج این روسیه ستیزی آن شده که روسیه هم متقابلا به
ایران اطمینان ندارد و حاضر نیست کمترین ریسکی در مورد ایران
انجام دهد یا با ایران مناسبات درازمدت برقرار کند. وقتی از
راس تا ذیل حکومت را جاسوس‌های اسراییل و امریکا پر کرده‌اند و
جریان‌های مختلف حکومتی در ایران به هیچ اصل و اصولی پایبند
نیستند چگونه
می‌شود با ایران همکاری کرد؟ چه دلیلی وجود دارد که حکومت
ایران فردا برای خوش رقصی در برابر غرب سلاح هایش را علیه
روسیه جهت نگیرد؟ بنابراین این تنها مردم ایران نیستند که به
حکومت اعتماد ندارند، بلکه دیگر کشورهای جهان از جمله روس‌ها
یا چنینی‌ها یا اروپایی‌ها نیز به هیچکدام از جناح‌های حکومتی
در ایران اعتماد ندارند. هیچکس در جهان
نمی‌داند که این حکومت فردا چه
می‌کند و به کدام سو خواهد رفت. هیچکدام از جناح‌های حاکمیت
نیز از خود نشانی از ایستادگی بر یک سلسله اصول و ضوابط و کوشش
برای حفظ حسن همجواری حداقل با همسایگان ایران نشان نداده‌اند.
شاید برخی تصور کنند با روسیه ستیزی مثلا توجه اروپا و امریکا
را به خود جلب
می‌کنند در حالیکه فقط فرصت طلبی و نداشتن درک از منافع ملی را
به آنها نشان
می‌دهند. اروپای سرمایه‌داری به چین کمونیست بیشتر اعتماد دارد
تا به آقایانی که خود را طرفدار اروپا و سرمایه‌داری معرفی
می‌کنند. امروز اروپا و روسیه مشکل دارند، ممکن است فردا با هم
کنار بیایند. بازنده در این میان فقط فرصت طلب‌ها خواهند بود!
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 3 خرداد |
