هیچ رویداد ورزشی به اهمیت جامجهانی فوتبال نیست. شاید از
المپیک نیز مهمتر است. زمان یکماهه مرحله نهایی این مسابقات
فرصت مناسبی است که مردم خارج از مسائل دیگر حولوحوش فوتبال
گرد هم آیند و مسابقات را به صورت جمعی تماشا کنند. در خانه یا
میادین شهر یا قهوهخانهها یا حتی سینماها. این فرصت شادی را
نباید از مردم دریغ داشت، بهویژه برای مردمی که تیم فوتبال
آنها با شایستگی از قاره آسیا صعود کرده است و احتمال دارد با
وجود مربی سرشناس و بازیکنان خوبی که دارد، نتایج
امیدوارکنندهای نیز به دست آورد و در این فضای یأس و ناامیدی،
شادی و نشاط را به جامعه تزریق کند.
متاسفانه یکی از فرماندهان نیروی انتظامی در اظهارنظری رسمی
اعلام کرده است که «کافیشاپها و قهوهخانهها مجاز به پخش
مسابقات فوتبال نیستند. پخش مسابقات فوتبال در اماکن عمومی و
اصناف خاص نیازمند اخذ مجوزهای لازم از نیروی انتظامی است.»
معلوم نیست که معیار اینگونه تصمیمات چیست؟ این اقدام چه ربطی
به نظم و امنیت شهر دارد؟ چرا مردم را باید از کنار یکدیگر
بودن محروم کرد؟ حتی اگر این کار مشکلاتی هم داشته باشد، آیا
وجود مشکلات موجب پاک کردن صورت مسأله میشود یا باید آنها را
حل کرد؟
این حد از دخالت در امور جزئی، جز اینکه موجب یأس و بدبینی
مردم میشود و نیرو را مستهلک میکند، نتیجه دیگری ندارد.
بهطور قطع حضور مردم در سینماها یا کافهها، عوارض و تبعاتی
هم دارد که گریزناپذیر است، ولی کاری است که همه جای جهان
میشود و مردم با حضور در این اماکن در کنار یکدیگر به شادی و
ابراز احساسات میپردازند. این رفتار بهتر است یا اینکه دهها
نفر در خانههای کوچک جمع شوند و به دیدن مشترک این مسابقات
بپردازند؟
صداوسیما که از پخش مسابقات فوتسال زنان پرهیز میکند، جز
بدبینی و بیاعتمادی چیز دیگری نصیب آن نمیشود. نیروی انتظامی
جایگاه به مراتب بهتری از صداوسیما دارد. حیف است که این
جایگاه ارزشمند با چنین تصمیماتی دچار ابهام یا خدشه شود.
بگذارید مردم شادی کنند و از کنار یکدیگر بودن لذت ببرند.
(خلاصه شده از "شهروند" به قلم عباس عبدی)
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 6 خرداد |