پيک نت peiknet

منتخب خبرهای فرهنگی – هنری

در توفان ناروائی هائی که برخی مدعیان نه خوش سابقه - از جمله فرج سرکوهی شاید برای زنده نمائی خویش در مهاجرت- نسبت به بزرگترین رمان نویس معاصر ایران، یعنی محمود دولت آبادی بدلیل پذیرش و حضور در مهمانی افطار روحانی روا داشته شده است، جهانگیر علیزاده که متاسفانه آشنائی با ایشان نداریم، متنی را نوشته اند که مترجم برجسته و همراه عزیز ما؛ رضا نافعی آن را در فیسبوک خود به اشتراک گذاشته و ما آن را (با اندکی تلخیص) برای خوانندگان خود منتشر می کنیم:

« من كمتر مجبور ميشم بگم " حالم خوب نيست " و يا " خسته ام " و يا " هوا سرده " و يا " هوا گرمه " و يا از اين دست كلمات ، من با اين كلمات ميانه خوشى ندارم ، ولى نمى دونم چى بگم اينروزها.... ، وقتى حجمِ عظيمِ فحاشى وبددهنى و جسارت و گستاخىِ بخشى از هموطنانم را نسبت به كسى كه فرهنگ و ادبيات اين خاكِ پاك ، اين كهن مرز و بوم مان، وامدارِ ابدى و ازلى اوست را مى بينم، مجبورم بنويسم كه دلم به درد مى ايد و من خسته ام از اين بيداد و بيداد !
اه اي كلماتِ منحوس برويد گم شويد، برويد و ديگر به سراغم نياييد !
دولتت اباد است دولت ابادىِ عزيز من ! من اميد را از تو دارم محمودِ نازنين ميهنم!

ترا چه باك از ستمِ روزگاران بى معرفت و زمانه گستاخ وبى پروا و دريده خوى !
اين برايت بس نيست كه تو نمادِ فرهنگِ ميهن شدى و در ستيغ ايستاده اى به عشق و جان به ميهن ؟ !
كدام كتاب خوان و زبان دانى نبوده و نيست كه از تو به عاريت و امانت نگرفته باشد ، كلام را و سخن را و بيان را ؟!

كدام طاقچه وكتاب خانه اى از جانِ اثار تو در كنار سعدى و حافظ و مولانا جان و رونق نگرفته است؟ !
محمود جان من !

دولتت اباد است !

ار چه غُصَّه مى خورى ازاين بيداد وجفا بر حقِ خويش !

عزيز من !

رفيق من !

شفيق من !

از چه مى نالى كه حتى ان مخالفينِ كور و كر و ترمز بريده تو هم از چشمه هاى جوشانِ جان و وجودِ بى بديلت نوشيدند

تو محمودِ دولت ابادِ مارال

تو محمودِ گل محمدِ من

تو محمودِ ستّارجانِ من

تومحمودِ بلقيس جانِ من

و تو ..............