|
بهروز وثوقی در صفحه اینستاگرامش دلنوشته ای را منتشر کرده که
در عنوان اول پیک نت امروز به آن پرداخته شده است. وثوقی در
این دلنوشته، می نویسد:
«منم
بهروز، بهروزی به بزرگی خاطرات دور و نزدیک شما مردم ایران.
من بهروز وثوقی هستم. من
دلمو، قلبمو تو اون خاک، تو اون سرزمین ابا و اجدادى جا گذاشته
ام. مگه می شه سواحل زیبای دریای خزر رو از یاد ببرم؟ مگه
جاده کندوان چالوس از یادم می ره؟ صحنه فیلمبرداری همسفر،
جاده شمال، ماه عسل، امامزاده داوود، سوته دلان، داش آکل و
لارستان و ممسنی شیراز، طوقی کاشان و محله قالیشوران، آرامگاه
حافظ و بازارهای قدیمی، تنگسیر و کوچه بهمنی، بوشهر رئیس
علی دلواری، زار ممد و کشتی های به گِل نشسته انگلیسی ها،
سهراب سالاری اهل آبادان
که
پنجره ای رو به خاطرات داشت، گوزنها و مسگرآباد و لاله زار
تهران، مگه یه لحظه از اونا می شه غافل شد؟
منم بهروز. منم ممل آمریکایی و استادیوم آریامهر و قالپاق
دزدی خاص خودم. نسرین جان و بارشکستنی اش و چه دعواهایی که
واسش نکردم با اون کت پاره شده علی لباس شور، قولنامه پمپ
بنزین تو آمریکا و انتظار برت لنکستر تو فرودگاه مهرآباد
نیویورک، بیمارستان سینا و اون مدرک دُکی از نیوجرسی یادتونه؟
، بهش گفتم مدرکت به درد جرز لای دیفال می خوره، آخرش حرف منو
گوش کرد و رفت دنبال مدرک دکترا از نیویورک، آره منم، بهروز،
منم بلوچ، به من میگن رضا، رضاموتوری همیشگی شما، با
موتورم تو میدون بهارستان، منم بهروز شما. بهروزی با غیرت
قیصر روزی میام زیر بازارچه حاج مِیتی (مهدی)، میام که
خاطراتم رو پس بگیرم. منم بهروز شما. عباس آقای فیلم دشنه.
اگه چاخان گفتم اگه زبونم گیر کرده بود فقط واسه شما مردمم
بود. حالا اینجا هر چی راست هم بگم باز تو غربتم، غریبم.
اینجا
درسته همه امکانات هست ولی اینجا خونه من نیست. منم مرد
دالاهوی کرمانشاه، تنگه اژدها یادتونه؟ قصرشیرین،
قیس عامری چطور؟ یادتونه؟ لیلی و مجنون و آن کویر سوزان.
من بهروز هستم و تا به امروز هم فقط و فقط با یاد و خاطرات
لحظه به لحظه اون خاک مقدس و مردم سرزمینم در غربت ایستاده
ام و نبضم در تپش هست.
من
هرگز شما رو در این سالیان در غربت غریب فراموش نکردم. منم
بهروز شما. آیا تو اون مملکت پرده های خاکستری سینما هنوز
بوی منو می ده؟ من با شما زندگی کردم. من با شما بزرگ شدم.
دوری تون خیلی سخت بود ولی با اون همه خاطرات ریز و درشت با
شما هستم، در سواحل سانفرانسیسکو هنگامی که مرغان دریایی بر
فراز آسمان پرواز می کنند، صدای ایران را، صدای دوران جوانی ام
را گویی می شونم. یاد علی تعارفی بت شکن می افتم، کنار اون
رودخانه و شکار پرندگان با پدر بزرگ (جمشید خان مشایخی)
هموطنان عزیزم من همیشه و همه جا یادتون و به یاد خاک پاک
ایران و زادگاهم بودم و خواهم بود. ممنونم. قربان همه شما.»
بهروز وثوقی
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 26 اردیبهشت |
