|
ترور قاسم سلیمانی حلقه ی دیگری بود از زنجیر سیاستی که از هر
سو به دست و پای حاکمیت جمهوری اسلامی زده میشود. تا پیش از
این ترو، ایران و ایالات متحده بطور غیر مستقیم و بواسطه ی
متحدان منطقه یی شان در برابر هم صف آرایی میکردند حال آنکه پس
از ترور و پاسخ موشکی ج.ا، تنش و درگیری بین دو کشور به مرحله
یی متفاوت و در واقع رویارویی مستقیم رسید. هر چند با خودداری
دو طرف تنش حادتر نشد اما یک پله بالاتر و در وضعیت منتظر
قرارگرفت. شواهد نشان میدهد که تنش در این سطح متوقف نخواهد
ماند و باید منتظر دور دیگری از آن بود.
هفته ی گذشته با تهدید آمریکا، کشورهای اروپایی امضا کننده ی
برجام در بیانیه یی خفت بار از فعال شدن ساز و کار حل اختلاف
توافق برجام خبر دادند. آلمان، بریتانیا و فرانسه از بیم تهدید
آمریکا به اعمال تعرفه ی ۲۵ درصدی بر صادرات خودور تن به صدور
چنان بیانیه یی دادند. فعال شدن ساز و کار حل اختلاف در عمل
مسیری است که برای بردن پرونده ی اتمی ایران به شورای امنیت با
هدف بازگرداندن تحریم های سازمان ملل علیه ایران طی می شود. از
فردای خروج آمریکا از برجام، اروپا رویکردی منفعلانه در برابر
آن داشت و آرام آرام با آمریکا همسوتر شد. در واقع فشار به
اروپا جزیی از کارزار «فشار حداکثری» دولت ترامپ به ایران است.
هدف از این سیاست که محافل و نیروهای وابسته به اسرائیل، سخت
دولت ترامپ را در این راستا هدایت میکنند کشاندن ایران و
آمریکا به معرکه ی جنگ و رویارویی نظامی است. این سیاست گام به
گام با هدف بالاتر بردن سطح تنش میان دو کشور در واشنگتن دنبال
میشود تا به اجماع آمریکا و اروپا علیه ایران بیانجامد و راه
را برای برخورد نظامی هموار کند.
بخش دیگری از «فشار حداکثری» محدود کردن نفوذ ایران در عراق و
همچنین در لبنان و یمن است. محافل جنگ طلب به دولت ترامپ برای
گنجاندن نام رهبران گروههای نزدیک به ایران در لیست تروریستی
فشار می آورند. از نظر این محافل، برای نمونه، درعراق ائتلاف
فتح برهبری هادی عامری و همه ی اعضای آن باید در لیست
تروریستی قرار گیرند. عامری پس از ترور ابومهدی المهندس (همراه
با قاسم سلیمانی) رهبری حشد الشعبی را بعهده گرفته است و در
جریان محاصره ی سفارت آمریکا در بغداد حضور داشت که خود مستمسک
پیشنهاد تروریست خواندن او شده است. همین محافل جنگ طلب به
دولت آمریکا پیشنهاد کرده اند که تحریم دولت عراق و لغو وام ۳۰
میلیارد دلاری به دولت این کشور را در دستور کار قرار دهد تا
مانع از نزدیکی عراق به ج.ا شود و دولت عراق هم نتواند زیر بار
فشار تحریم (یا تهدید به آن) قانون خروج نیروهای خارجی را که
در پی ترور قاسم سلیمانی در پارلمان عراق تصویب شد، اجرا کند.
در ادامه ی همین رویکرد، کمک و آموزش نظامی به کردهای عراق است
تا باز هم فشار به دولت عراق جهت جلوگیری از اتحادش با ج.ا
بیشتر شود. دولت عراق در موقعیت شکننده و دشواری قرار دارد. از
یکسو با اعتراض و شورش مردم روبروست، از سویی وضعیت نابسامان
اقتصادی و فساد دستگاه دولتی و از دیگر سو شکاف و کشمکشهای
سیاسی میان گروههای گوناگون و نیروهای شبه نظامی از کردها تا
گروههای شیعه. در چنین شرایطی تحریم اقتصادی دولت عراق یا
تهدید به آن، بهره گیری از کردها بعنوان اهرم فشار و نیز
تروریستی خواندن گروههای عراقی نزدیک به ایران میتواند به روی
کار آمدن دولتی بیانجامد که چندان با سیاست منطقه یی ایران
هماوا نباشد.
به این ترتیب کارزار «فشار حداکثری» و همه جانبه علیه ایران در
پی مرحله به مرحله بالاتر بردن سطح تنش است. با همگرایی بیشتر
میان اروپا و آمریکا پیرامون برجام، مقابله با سیاست آمریکا در
عراق شاید تنها برگ بازی ج.ا باقی مانده باشد. احتمالا از همین
رو تمرکز کانونهای جنگ طلب و نزدیک به اسراییل رفته رفته بیش
از پیش بر فشار به ایران در عراق متمرکز میشود. سوختن برگ
جمهوری اسلامی درعراق است که عرصه را برای مانور آن بسیاری
دشواری تر خواهد کرد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 23 ژانویه 2020 |
