|
نامه نرگس محمدی پس از انتقال تنبیهی از زندان اوین به زندان
زنجان یکی از اسناد این دوره از سرنوشت دردناک زندانیان سیاسی
در جمهوری اسلامی است. او که بدلیل تحصن اعتراضی در همدردی با
خانواده قربانیان شورش آبان با ضرب و شتم از اوین به زنجان
منتقل شد در نامه خود از جمله
می نویسد:
«برای بریدن صدای من نظام جمهوری اسلامی ایران از هیچ اقدام
خشونت‌آمیز، از زندان و حبس‌های طولانی تا ندیدن فرزندانم و
حتی قطع تماس‌های تلفنی و نشنیدن صدایشان و ضرب و شتم و تبعید
و توهین و هتک حرمت دریغ نمی کند. سوم دی‌ماه [۱۳۹۸]
برای من روز نکبت خشونت عریان مردان امنیتی و زندان علیه من
بود.
آنچه در این بند عمومی در میان زنان متهم و مجرم عادی
[غیرسیاسی] و با تن پر از کبودی و زخم و درد من را سرپانگه
داشته عشقم به ملت سربلند و رنج کشیده سرزمینم و آرمان عدالت و
آزادی است.
تا لحظه دم فرو بستن ابدی از گفتن حق و از فریاد بر سر ظلم و
حمایت از عدالت‌جویان و آزادی‌خواهان و تحقق صلح پایدار دست
برنخواهم داشت. جمهوری اسلامی ایران هرآنچه من داشته‌ام از من
ربوده و غارت کرده است. اما قلبم در سینه به یغمای مردان قدرت
پرست ظالم درنخواهد آمد و با فریاد مادران جگرسوخته و مردان
آزادی‌خواه و جوانان پرشور سرزمینم خواهد تپید و فریادم را
قدرت خواهد بخشید.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 28 دسامبر
2019 |
