|
هر روزنامه ای می تواند دارای گرایش های خاص سیاسی و اقتصادی و
یا حتی وابسته به این و یا آن حزب سیاسی باشد. این امری عادی
در همه کشورهای جهان است. اما در کشوری که قانون حاکم باشد،
این روزنامه ها نمی توانند دروغ بنویسند و اگر بنویسند باید در
برابر قانون پاسخگو باشند.
در ایران روزنامه هائی وجود داشته اند که کارشان جنجال سازی و
حتی دروغ نویسی بوده (از جمله در دوران دولت مصدق) اما برای
این دروغ نویسی محاکمه میشدند و محاکمه آنها نیز به این دلیل
که دادگستری دارای استقلال نسبی بود جدی بود. از جمله این
روزنامه ها، روزنامه "آتش" در دوران تنش میان مصدق و آیت الله
کاشانی بود که تا کودتای 28 مرداد توانست به انتشار خود ادامه
بدهد و پس از کودتا مدیر مسئول و سردبیر آن "میراشرافی" که آتش
بیار اختلافات کاشانی و مصدق بود، به هدف که همانا کودتای 28
مرداد بود رسیده و به انتشار آتش دیگر نیازی نبود. بعد از
کودتا که اعلامیه آن را میراشرافی از رادیو تهران خواند،
میراشرافی نماینده مجلس شد و تحت حمایت دربار کارخانه دار
ریسندگی در اصفهان شد.
حتی میراشرافی و روزنامه آتش هم در دروغگوئی، جنجال سازی و
زمینه سازی کودتا، به پای روزنامه کیهانی که به سرپرستی حسین
شریعتمداری منتشر می شود نمی رسید. کیهانی که او منتشر می کند،
روزنامه نیست، بلکه یک ارگان جنگ روانی روزانه در حوادث و
رویدادها با جامعه و مردم است. به عنوان تازه ترین نمونه،
بخوانید دروغ نویسی های آن در سه روز پس از سقوط هواپیمای
اوکرائینی را.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 12 ژانویه 2020 |
