|
رهبر جمهوری اسلامی که در چند سخنرانی مرتبط با شورش مردم
حرفهای نسنجیده ای زد که اطرافیان نظامی و غیر نظامی اش هم
تکرار کردند و با سکوت هم نمی توانند آن را بدست فراموشی
بسپارند. از جمله مدال رهبری شورش مردم را به گردن رضا پهلوی
انداختن و یا این استدلال درباره فیلم های سرکوب مردم که «این
فیلم ها مال سنوات گذشته است که حالا منتشر می کنند!». خب.
گیریم که این فیلم ها مربوط به سنوات گذشته (بخوانید کودتای
88) باشد، چرا در آن سنوات اینگونه با چماق و گلوله به جان
مردم افتادند؟ در واقع وی به آن توحش به کار گرفته شده برای
سرکوب 88 اعتراف کرد.
این نکته را هم نباید فراموش کرد که ایشان گفت: اگر رئیس جمهور
از من خواسته بود و ضرورت هم داشت، اجازه برداشت از صندوق
توسعه ملی را میدادم. (یعنی نیازی به سهمیه بندی بنزین نبود!)
این درحالی است که خود وی در دیدار چند هفته پیش خود با
کارگزاران دولت با خشم و غضب از مصرف یکصد و 5 میلیون لیتر
بنزین روزانه در ایران انتقاد کرد و گفت که جلوی آن باید گرفته
شود، حتی اگر عده ای ناراضی شوند.
اولا چرا کلیدار صندوق توسعه ملی او باید باشد و نه مجلس و
دولت؟ این هم یک نهاد دیگری است که تحت کنترل ایشان است؟
دوم آن که به جای بخشش از صندوق توسعه ملی، ایشان چرا به
آستانقدس و بنیاد مستضعفان و دهها نهاد اقتصادی دیگر نگفت که
به دولت مالیات بدهند تا کسری بودجه دولت تامین شود؟ چرا نگفت
از بودجه دهها نهاد مذهبی و حوزه های لاکچری کم کنند؟
شورش اخیر مردم نشان داد که زمان این نوع مانورها و از این
شاخه به آن شاخه پریدن ها گذشته است. شعارهای مردم نشان داد که
شناخت از موقعیت و اختیارات و دخالت های او در تمام امور
مملکتی یک شناخت ملی شده است و مردم ریز و درشت مشکلات مملکت
را پای او می نویسند.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 24 نوامبر
2019 |
