|
روزنامه ی نیویورک تایمز و سایت اینترسپت اخیرا صدها سند
اطلاعاتی ایران را پیرامون نفوذ و عملیات اطلاعاتی ایران در
عراق منتشر کردند. هدف افشاگر به نوشته ی نیویورک تایمز «آگاه
کردن جهان از مداخلات ایران در عراق» بوده است. انتشار این
اسناد در بحبوحه ی اعتراض های خیابانی مردم عراق به مشکلات
اقتصادی و فساد دولتی که طی آن بیش از 200 تن جان باخته اند،
احتمالا با هدف تشدید احساسات ضد ایرانی در میان معترضان عراقی
و جلوگیری ازبازیگردانی ایران برای توافق احتمالی میان نیروهای
سیاسی در چارچوب دولت حاضر بوده است.
در اکتبر ۲۰۱۸ دولت عادل عبدالمهدی نخست وزیر کنونی با
میانجیگری قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران و
توافق دو جناح عمده ی شیعه در عراق شکل گرفت. یکی ائتلاف
سائرون به رهبری مقتدی الصدر که در انتخابات پارلمانی بیشترین
کرسی را بدست آورد و دیگری ائتلاف فتح که هوادار جمهوری اسلامی
ایران است و نیز حشدالشعبی و سپاه بدر و بازوهای نظامی آن.
گفته میشود در پی شعله ور شدن آتش شورش در عراق قاسم سلیمانی
باز هم به این کشور سفر کرد تا با جلب حمایت گروه های شیعه و
اقناع آنها به برخورد با معترضان، دولت عبدالمهدی را حفظ و
اوضاع را آرام کند. تقریبا بلافاصله پس از این سفر و در طی یک
هفته بیش از صد تن از مردم معترض عراق کشته شدند.
اما اینبار پیوستن مقتدی الصدر به معترضان و احساسات ضد ایرانی
در میان مردم معادلات را پیچیده کرده است و دورنمای ماندن دولت
عبدالمهدی را نامعلوم. احتمالا از همین رو آیت الله سیستانی پس
از دیدار با نماینده ی ویژه ی دبیر کل سازمان ملل در ۱۱
نوامبر،۴ روز بعد حمایت خویش را از معترضان اعلام کرد و گفت:
«من با مردم عراق هستم حتی اگر تصمیمشان با نظر من همراستا
نباشد... به نظر نمیاید احزاب و گروهها در اجرای اصلاحات واقعی
جدی باشند. اگر چنان شود باید راه دیگری را در نظر داشت.» او
همچنین گفت: «عراقِ پس از اعتراض ها هرگز به عراقِ پیش از آن
شبیه نخواهد بود.»
به عبارت دیگر چه بسا برداشت آیت الله سیستانی از وقایع اخیر
او را به این نتیجه رسانده که به سبب سرخوردگی مردم از روی کار
آمدن پیاپی دولت های ناکارآمد و دخالت های ایران و آمریکا در
میدان سیاست عراق و رقابت ایندو بر سر نفوذ در دستگاه سیاسی
کشور، خطر درگیرهای مذهبی و دور دیگری از جنگ داخلی این کشور
را تهدید میکند و ضرورت اصلاحات جدی است. بیان «راه دیگر» در
عمل دولت را بر سر دوراهی اجرای اصلاحات و در نتیجه ی آن کوتاه
کردن دست ایران از صحنه ی سیاست عراق یا سقوط آن در صورت ادامه
ی اعتراض ها که با حمایت آیت الله سیستانی و مقندی الصدر محتمل
مینماید، قرار داده است.
انگیزه های مذهبی آیت الله سیستانی را نیز نباید از نظر دور
داشت. شورش های اخیر و مشروعیت از دست رفته ی تشیع در ایران و
رفته رفته بی رمق شدن نفوذ ایران در عراق میدان را برای قد علم
کردن آیت الله سیستانی و پر رنگ تر شدن مرجعیت او که زیرکانه
خود را به مسائل پیش پا افتاده ی سیاسی نیالوده و در برابر
مردم نایستاده باز کرده است. این احتمال دور نیست که با تضعیف
نفوذ ایران و بازوهای سیاسی و نظامی شیعی اش در عراق و بطور
کلی بحران و زوال تشیع سیاسی در ایران آرام آرام مرجعیت سیاسی
شیعه از نجف سر برآورد!
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 24 نوامبر
2019 |
