|
حافظه مردم آماده ثبت اخبار نیست. خبرها پیاپی مانند باران
نازل می شوند و سیل همه آنها را می شوید و می برد به اقیانوس
فراموشی. از همینجا و با آگاهی از همین واقعیت است که رسالت
روزنامه نگاری حرفه ای آغاز می شود. این رسالت می گوید که بی
وقفه باید حافظه مردم را فعال کرد و در خبری که منتشر می شود،
به گذشته آن اشاره مختصر شود تا چرائی و چگونگی اخبار را مردم
به یاد آورند.
پس از امضای برجام و آغاز سفر هیات های اقتصادی و سیاسی
اروپائی به ایران برای بررسی زمینه های سرمایه گذاری و گسترش
مناسبات سیاسی، رهبر جمهوری اسلامی رفت به مشهد و در آنجا علیه
این سفرها و برای کشیدن آجر از بنای برجام سخنرانی کرد و گفت
که این هیات ها بیخود می آیند و می روند و قرار دادی بسته نمی
شود. و در ادامه گفت که "ما برجام 2 و برجام 3 نداریم" و این
یعنی مذاکرات منتهی به برجام با امریکا و اروپا نباید ادامه
یابد. بهانه این بود که آنها می خواهند موشک های ما را بگیرند
و همان بلائی را سرما بیآورند که بر سر قذافی و لیبی آوردند و
در اشاره به پیام اوباما رئیس جمهور وقت امریکا نیز گفت "او با
دستکش آهنی می خواهد دست بدهد!"
فلج برجام از همینجا در ایران کلید خورد و پس از روی کار آمدن
ترامپ، آجر بزرگ را امریکا از زیر این بنا کشید و شد آنچه که
امروز بعنوان تحریم ها و فشار نظامی و شعله ور شدن حریق در
اطراف ایران شاهدش هستیم. هیچیک از مقامات جمهوری اسلامی روی
حرف های یک بعدی و تک نفره رهبر درباره برجام 2 و 3 چیزی نگفت
و جلوی او در نیآمد. نه کسی می خواست موشک تحویل بدهد و امریکا
و یا اروپا می توانست ایران را تبدیل به لیبی دوم بکند. آن
سخنان برای مصرف داخلی و دل خوش و دل خنک کردن نظامی های سپاه
و بسیج و مرتجع ترین جناح حکومتی که قدرت پولی- مافیائی را در
اختیار دارد از دهان رهبر بیرون آمد. آن برجام 2 و 3 گام های
بزرگی بود که روحانی زمینه آن را با گفتگوی تازه افشا شده اش
با اوباما مقدماتش را فراهم ساخت اما رهبر مانع شد و آن را
خراب و دولت را فلج کرد و مملکت و مردم را وارد بحران و
تنگناهائی کرد که حالا به کلاف سر در گم شبیه است. ای بسا گره
های این کلاف را به هم پیچیده را می شد با سرانگشت سیاسی باز
کرد و استقلال ملی را هم حفظ کرد و مملکت را غرق بحران کنونی
نکرد. استراتژی و عمق راهبردی و ملی این می توانست باشد و نه
حضور راهبردی سپاه قدس در لبنان و عراق و یمن. خانه باید امن
می شد و آباد که نه امن است و نه آباد. اگر اینگونه می شد،
بسته شدن دریچه های راهبردی درعراق و لبنان و یمن اهمیت کلیدی
نداشت و امریکا چشم طمع به نارضائی گسترده مردم در داخل ایران
دل نمی دوخت.
سخنان روحانی و افشای گفتگوی یک ربعه اش با اوباما در جریان
سفر به نیویورک که برای اولین بار فاش شده، دارای این عقبه است
که آن را باید دانست.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 5 دسامبر
2019 |
