|
طی هفته‌های گذشته نیروهای نظامی کلمبیا با سرکردگی فرمانده
ارتش جنوبی ایالات متحده آمریکا در مرزهای مشترک ونزوئلا و
کلمبیا، تمرین‌های نظامی را آغاز کردند. به همین مناسبت
نیکولاس مادرو رئیس جمهور ونزوئلا، دستور آماده باش کامل و
آمادگی رزمی به ارتش و شبه نظامیان وفادار به دولت را صادر
کرد.
هنوز مشخص نیست تا چه حد خطر حمله نظامی ارتش دست نشانده ژنرال
های آمریکایی کلمبیا جدی است اما هوشیاری مقامات دولتی ونزوئلا
ایجاب می کند تا آمادگی نظامی داشته باشند.
سال‌ها است که آمریکای لاتین شاهد آشفتگی هایی با چنین وسعتی
نبوده است. کودتای نیروهای وابسته به آمریکا علیه "اوا مورالس"
رئیس جمهور بولیوی که حتی به سختی توانست به مکزیک برود، شورش
در آرژانتین، برزیل و شیلی، موج پناهندگان در مرزهای تگزاس و
قیام مردمی در کلمبیا قابل توجه اند. از یک طرف اعتراض عمومی
در این کشورها و از سوی دیگر رژیم های وابسته به ایالات متحده
آمریکا به بهانه دموکراسی اما توأم با خطر دخالت های نظامی
دائم از سوی بخش شمالی قاره آمریکا به بخش جنوبی، از ویژگی‌های
شرایط این قاره است.
دو کشور دیگر آمریکای لاتین، ونزوئلا و کوبا با گرفتاری‌های
بسیار دشوار به بقای خود ادامه می دهند. کوبا از سال 1962 با
سخت ترین تحریم های ایالات متحده مواجه است. ونزوئلا حدود یک
سال است که تحت محاصره اقتصادی و تهدید های نظامی- روانی است
تا جایی که ارسال نفت این کشور به کوبا عملاً غیر ممکن گشته
است. حتی رسیدن نفت ونزوئلا به آمریکایی ها به مراتب دشوار تر
از رسیدن مواد مخدر افغانستان به ایالات متحده آمریکا است.
هر چند روسیه در هر دو کشور سرمایه گذاری کرده است و از نظر
دیپلماتیک حامی این کشورها می باشد اما نمی‌تواند مانند اتحاد
شوروی که بطور همه جانبه از کوبا حمایت می‌کرد، در شرایط حاضر
از این کشور دفاع کند. طبیعی است، همچنان که با چنین شرایطی
نمی‌تواند از ونزوئلا حمایت کند.
شرکت
روسی لوک اویل، تحت فشار آمریکایی ها ونزوئلا را ترک کرد و
تانکرهای شرکت روس نفت نیز با فرستنده های خاموش در دریا ها
تردد می کنند تا توسط آمریکایی ها رد یابی نشوند. از سویی
افراد با نفوذی در روسیه خواهان آن هستند که روسیه تابع آمریکا
باشد و از مواضع دشوار در دفاع از ونزوئلا دست بردارد.
مسله سوسیالیسم « بولیواری» در ونزوئلا یک دوستی ساده برای
روسیه نیست، همین طور تحمل گوایدو در آمریکای لاتین ( رئیس
جمهور خود خوانده مورد حمایت آمریکا). ایالات متحده آمریکا
خواهان آزادی و به رسمیت شناختن حق تعیین سرنوشت مردم هیچ
کشوری در جهان نیست از آن جمله در ونزوئلا.
ایالات متحده در گستره گیتی، یک نیروی تجاوزگری است که به
زندگی همه مردم جهان دست درازی می کند: از فرانسه، ژاپن و
آفریقا... اگر کسانی و یا دولتی او را از این کار باز دارند،
تا زمانی که آن ها را از قدرت و هستی ساقط نکند آرام نخواهد
گرفت.
وقتی آمریکا کشوری را محاصره اقتصادی می کند، در معاملات کشور
محاصره شده با دیگر کشور ها نیز دخالت می کند. به عنوان مثال،
بانک فرانسوی BNP که یک شرکت فرانسوی را برای خرید نفت ایران
تأمین مالی کرد، وزارت داد گستری و وزارت دفاع آمریکا، این
بانک فرانسوی را به بهانه نقض رابطه تجاری ایالات متحده با
ایران، میلیارد ها دلار جریمه کرد. این دخالت آمریکا در
معاملات دیگر کشور ها برای هیچ کس روشن نیست.
موضوع دیگر، با فشار آمریکا رهبران جدید بولیوی، باید ریاست
جمهوری گوایدو در ونزوئلا را به عنوان رئیس جمهور این کشور به
رسمیت می شناخت.
حلقه
های فشار در اطراف ونزوئلا هر روز تنگ تر می شود. ایالات
متحده در حال مصادره نفت این کشور، مسدود کردن راه های صدور
نفت و منع استفاده از دلار برای مبادلات توسط ونزوئلا است.
قاعدتا چند وقت دیگر نیز دستگاه‌های خبرگزاری های غربی با
ریحتن اشگ تمساح به شرح «گرسنگی و از پا در آمدن دانش آموزان و
بچه‌های ونزوئلا» خواهند پرداخت.
آمریکایی ها بر این تصور هستند که ونزوئلای تضعیف شده را می
توان تحت فشار نظامی قرار داد و با یک کودتا حکومت مادرو را
سرنگون کرد. سپس از طریق سر نیزه های تفنگ داران دریایی و
مزدوران کلمبیایی، گوایدو را در کاراکاس بر صندلی ریاست جمهوری
نشاند. دیکتاتور کلمبیا نیز از چنین ایده ای استقبال می کند و
در این تفکر است که مردم این کشور شورش و جنگ‌های پارتیزانی
علیه حکومت را رها خواهند کرد.
ظاهراً مادرو اعتقاد دارد و یا به این نتیجه قطعی رسیده است که
نقشه های ایالات متحده آماده انجام است. هر چند زمان همه چیز
را ثابت خواهد کرد. در عین حال او بر این باور است که روسیه
تماشاگر حوادث نیست بلکه یک شرکت کننده در مبارزات دائمی است و
در جبهه های جنگ اقتصادی و تبلیغاتی که در حال وقوع می باشد
شرکت دارد که هر لحظه می‌تواند داغ شود. اگر روزی مسکو بتواند
به ونزوئلا و کوبا همانند اتحاد شوروی، کمک کند حرف دیگری است
اما سپر و شمشیر هسته ای روسیه برای جنگیدن در جنگل های
آمریکای لاتین طراحی نشده اند. روسیه تمایلی به مقابله زود
هنگام با ایالات متحده آمریکا را ندارد و هر سال بدون جنگ
می‌تواند موفقیتی برای این کشور باشد، ضمن اینکه مسکو
نمی‌خواهد به ونزوئلا حمله نظامی شود.
https://russian.rt.com/opinion/693069-shamir-armiya-venesuela-maduro
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 19 دسامبر
2019 |
