|
فشرده سخنرانی روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل که در پایان
آن، بی آنکه نام امریکا را بیآورد، عملا پیشنهاد بازگشت امریکا
به برجام و مذاکره را طرح کرد و گفت:
خاورمیانه در آتش جنگ، خونریزی، تجاوزگری، اشغال‌گری، تعصبات
مذهبی و فرقه‌ای و افراط گرایی می‌سوزد و بزرگ‌ترین قربانی
چنین شرایطی ملت مظلوم فلسطین است. تبعیض، تصاحب زمین‌ها، شهرک
سازی ها وکشتار همچنان ادامه دارد.
برعکسِ طرح‌های ویران‌گر آمریکا، کمک‌ها و همکاری‌های منطقه‌ای
و بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران در حوزه تامین امنیت و
مقابله با تروریسم بسیار تعیین کننده بوده است. نمونه‌های بارز
آن، همکاری با روسیه و ترکیه در چارچوب روند آستانه در مورد
بحران سوریه، ارایه طرح صلح براي بحران یمن و همکاری فعال با
نمایندگان دبیرکل سازمان ملل متحد، گفتگوهای سازنده با 4 کشور
اروپایی و تلاش فعال برای تسهیل مذاکرات صلح میان طرف‌های یمنی
است که منجر به موافقت‌نامه صلح استکهلم درخصوص بندر حدیده شد.
من از کشوری می‌آیم که از یکسال و نیم پیش، در برابر
بی‌رحمانه‌ترین تروریسم اقتصادی ایستادگی کرده و از حق استقلال
و توسعه علمی و فناوری خود دفاع کرده است. دولت آمریکا با
اعمال تحریم های فرامرزی و تهدید دیگر ملت‌ها، تلاش کرده ایران
را از مزایای حضور در اقتصاد جهانی محروم کند و با سوء استفاده
از نظام بانکی، به راهزنی بین‌المللی دست زده است.
چگونه می‌توان باور کرد که جنایت و فشار بر زندگی 83 میلیون
ایرانی به ویژه زنان و کودکان برای دولتمردان آمریکایی امری
خوشایند و موجب افتخار تلقی‌شود و استفاده از تحریم علیه طیفی
از کشورها همچون ایران، ونزوئلا، کوبا، چین و روسیه به یک
اعتیاد مفرط تبدیل شده باشد.
رویکردِ دولتِ کنونی آمریکا نسبت به برجام، نه تنها نقضِ
قطعنامه 2231 ، بلکه تجاوز به حاکمیت و استقلالِ سیاسی و
اقتصادی کلیه کشورهای جهان است.
ایران با وجود خروج آمریکا از برجام تا یک سال، همچنان نسبت
به اجرای تمامی تعهدات هسته‌ای خود وفق برجام، وفاداربوده است.
ما به احترامِ قطعنامه شورایِ امنیت، به اروپا فرصت دادیم تا
به تعهدات یازده‌گانه خود برای جبران خروجِ آمریکا عمل‌کند ولی
متاسفانه فقط حرفهای زیبایی شنیدیم و شاهد اقدام مؤثری نبودیم.
بر
همگان ثابت شده‌است که آمریکا به تعهدات خود پشت می‌کند و
اروپا از اجرای تعهداتش ناتوان است
ما حتی در اجرای بندهای
۲۶
و
۳۶
برجام، راهبردِ گام به گام را در پیش گرفتیم، و هنوز بر عهد
خود به برجام، برجا مانده‌ایم، اما صبر ایران هم حدی دارد؛
وقتی آمریکا قطعنامه سازمان ملل متحد را حرمت نمی‌گذارد، وقتی
اروپا ناتوانی خود را به نمایش می‌گذارد، تنها راه، تکیه بر
عزت، غرور و اقتدار ملی است.
ما را به مذاکره می‌خوانند؛ در حالی که خود از معاهده
گریزانند. ما با همین دولت فعلی آمریکا بر سر میز
۵+۱،
در گفتگو بودیم؛ اما آن‌ها بر عهدِ سلفِ خویش، خط بطلان کشیدند.
من به نمایندگی از ملت و کشورم، اعلام می‌کنم که: پاسخ ما به
مذاکره تحت تحریم، نه می‌باشد.
من به روشنی می‌گویم: اگر به حداقل‌ها قانع هستید، ما هم به
حداقل‌ها بسنده می‌کنیم. برجام، حداقل بود؛ چه برای شما و چه
برای ما. اما اگر بیشتر می‌خواهید، باید بیشتر بپردازید.
اگر بر سر حرفِ خود هستید که فقط یک خواسته از ایران دارید و
آن، عدم ساخت و بهر‌گیری از سلاح هسته‌ای است، این با نظارت
آژانس و بالاتر از آن، فتوای رهبری ایران، حاصل است. فقط کافی
است به جای نمایشِ مذاکره، به واقعیتِ مذاکره بازگردید.
دکترین امنیتی جمهوری اسلامی ایران حفظ صلح و ثبات در خلیج
فارس و تامین آزادی و امنیت کشتیرانی در تنگه هرمز است.
حوادث اخیر، این امنیت را به شکل جدی در خطر قرار داده است.
امنیت و صلح در خلیج فارس، دریای عمان و تنگه هرمز را با
مشارکت کشورهای این منطقه می‌توان تأمین کرد و جریان آزاد نفت
و سایر منابع انرژی را تضمین نمود، به شرط آن که امنیت را چتری
فراگیر در همه حوزه‌ها برای تمامی کشورها بدانیم.
بنا به مسئولیت تاریخی کشورم در حفظ امنیت، صلح، ثبات و
پیشرفت در منطقه خلیج فارس و تنگه هرمز، همه کشورهایی را که از
تحولات خلیج فارس و تنگه هرمز متأثر می‌شوند به
“ائتلافِ
امید"،
یعنی «ابتکار صلح هرمز» دعوت می‌کنم.
این ابتکار حوزه‌های مختلف همکاری مانند تأمین همگانی امنیت
انرژی، آزادی کشتیرانی و انتقال آزادانه نفت و سایر منابع به
کشورهای حوزه تنگه هرمز و فراتر از آن را در بر می‌گیرد.
حضورِ سازمانِ ملل متحد برای ایجادِ یک چترِ بین‌المللی در
حمایت از "ائتلاف امید" نیز امری ضروری است.
وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران جزئیات بیشتری از ائتلاف
امید را به اطلاع کشورهای ذینفع خواهد رساند.
امنیت منطقه با خروج نظامیان آمریکا، تأمین می‌شود و نه با
سلاح و مداخله آنان.
تشکیلِ هرگونه ائتلاف امنیتی، تحت هر عنوان در منطقه، با
محوریت و فرماندهی نیروهای خارجی، مصداق بارز مداخله در امور
منطقه است.
امنیت منطقه با خروج نظامیان آمریکا، تأمین می‌شود و نه با
سلاح و مداخله آنان. راه‌حل نهایی صلح و امنیت خاورمیانه
"دموکراسی در داخل؛ و دیپلماسی در خارج" است.
آمریکا وکیلِ هیچ ملتی و کفیلِ هیچ دولتی نیست. امنیتِ عربستان
با پایان دادنِ تجاوز به یمن، حاصل می‌شود، نه با دعوت از
بیگانگان. مسایل منطقه، بزرگ‌تر و مهم‌تر از آن است که آمریکا
از عهدۀ آن برآید. دولتی که نتوانسته مسأله افغانستان و عراق و
سوریه را حل کند و بانی افراطی‌گری، طالبانی‌گری و داعشی‌گری
بوده‌است ؛ هرگز قادر به حل معضلات پیچیده‌تر نخواهد بود.
منطقه ما بر لبه پرتگاه ایستاده است؛ تا جایی‌که تنها یک
اشتباه می‌تواند آتشی بزرگ را برافروزد. به عدالت برگردیم. به
صلح، به قانون، به عهد و پیمان و به میز مذاکره بازگردیم.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 26 سپتامبر 2019 |
