|
پکن از سوریه و دیگر کشورها، در مبارزه با تروریسم بسیار
آموخته است. جمهوری خلق چین با آرامش و شیوه‌های بنیادی، موفق
شده است بر تروریسم غلبه کند. اخیراً مقامات این کشور
اعلام کرده اند، طی 30 ماه گذشته هیچگونه عملیات تروریستی در
این کشور به وقوع نپیوسته است. عدم انجام عملیات تروریستی از
آن جهت اهمیت پیدا می کند که ایالت «سین کیانگ ایغور» چین با
قزاقستان، قرقیزستان و روسیه هم مرز می باشد.
هم زمان با آزاد سازی عراق و سوریه از تسلط « دولت اسلامی»،
بخشی از تروریست ها به مناطقی در جمهوری خلق چین نفوذ کردند
اما مقامات امنیتی، با اطلاع از ورود تروریست ها به شمال غربی
این کشور، توانستند قبل از هر گونه عملیات، بدون در گیری آن
ها را دستگیر کنند.
خبرگزاری
های جهانی در مورد حضور تروریست ها در این مناطق، مهر سکوت بر
لب زدند اما با دروغ و نیرنگ از « وجود حد اقل یک میلیون
مسلمان ایغور در اردوگاه های کار اجباری» خبر جعل کردند. پکن
برای به دست آوردن تجربه در امر مبارزه با تروریسم، با کشورهای
مسلمان و غیر مسلمان که مدارسی جهت آموزش تند رو های اسلامی
دایر کرده اند ارتباط بر قرار کرده است تا با نحوه آموزش این
مدارس آشنا شود.
جمهوری خلق چین سعی بر آن دارد تا با روش‌های اصلاحی (خصوصا
جوانان و افرادی که جرائم سنگین ندارند) متهمین را در مدارس
ویژه باز آموزی کند. به عنوان مثال فردی که مرتکب قتل نشده
است، به دستور دادگاه در یک دوره دوساله با مرخصی روزهای تعطیل
و اجازه رفتن به منزل، برای آموزش در
محلی برای باز آموزی
نگهداری می شود. در مدت مقرر، افرادی از این دست باید
با سواد شوند و حرفه ای که برای زندگی مناسب می باشد را یاد
بگیرند.
ملاهای مخالف حکومت در بعضی از شهرها و روستاهای ایغور، طی دو
دهه اخیر مردم را از یاد گیری زبان چینی منع می کنند. مبلغین
حتی می‌گویند زبان چینی « زبان دشمن است و چینی‌ها سر زمین
ایغورها را اشغال کرده اند».
طی سال های گذشته، شرکت هایی وجود داشتند که شهروندان را از
به ثبت رساندن ازدواج رسمی باز می داشتند. ملاها همواره (خصوصا
برای کودکان) با موعظه و تبلیغ جهاد، مردم را به سمت قرون وسطی
هدایت می کردند.
سیاست
های گذشته چین در استان سین کیانگ، با اشتباهات بزرگی توأم
بوده است. از دهه 1980 میلادی که جمهوری خلق چین فصل جدید
سیاسی را آغاز کرد از جمعیت 10 میلیونی ایغور غافل شد و آن
ها را به رهبران آن منطقه واگذار کرده بود و رهبران نیز دائماً
اعلام می کردند، « اوضاع تحت کنترل است» و به جمع آوری پول و
پر کردن کیسه خود مشغول بودند.
در این رابطه یک سئوال اساسی وجود دارد: ملاها و مبلغین جهاد
چگونه و از کجا وارد منطقه ای در چین شدند و این اتفاق در چه
زمانی رخ داد؟
دهه 80 میلادی قرن گذشته جمهوری خلق چین در تقابل با اتحاد
شوروی قرار داشت. بنا بر این، ضمن هم مرز بودن با افغانستان،
بازی‌های مختلفی را با مجاهدین در این کشور آغاز کرد. در نتیجه
افغانستان، القاعده را به چین و ایالات متحده آمریکا و تعداد
دیگری از کشورها هدیه کرد. سال های ابتدای قرن 21 ، چین در
مناطق روستایی با «نسل گم شده» ایغورها مواجه گردید. ترس و
وحشت در فضای شهرهایی مانند ارومقی، مرکز سین کیانگ، حاکم شده
بود و مردم نسبت به هر جنبنده ای دچار وحشت می‌شدند. سپس «11
سپتامبر چینی» روز 5 ژوئیه 2009 به وقوع پیوست. چندین هزار
«جهادی» ایغور با تبر و چاقو در شهر ارومقی، به خیابان‌ها
ریختند و همه را از دم تیغ می گذراندند. در نتیجه 197 نفر کشته
و تعداد زیادی مجروح شدند. در بعضی از شهرهای اروپایی مانند
لندن، افرادی با چاقو و یا اتوبوس در خیابان‌ها به جمع
رهگذران حمله کردند، اما از این دست
حوادث سال ها پیش در
سین کیانگ اتفاق افتاده بود. حملات تروریستی نه تنها در ایالت
سین کیانگ بلکه در دیگر مناطق چین تا سال 2014 ادامه داشت.
با گذشت دو سال از به رهبری رسیدن شی جینگ پینگ، تیم مشاوران
رهبر جدید و دیگر مقامات جمهوری خلق چین، تصمیم گرفتند بر
عملیات تروریستی نقطه پایان بگذارند.
در سال 2013 رهبری چین با مطرح کردن طرح « یک مدار یک گزینه»،
قدم در راه احیای جاده ابریشم گذاشت و الزاماً منطقه سین
کیانگ، با موقعیت جغرافیایی خاص در مرکز توجه قرار گرفت. دیگر
سین کیانگ، یک منطقه دور افتاده و عقب مانده به حساب نمی آمد.
ساخت راه آهن و بزرگ راه‌ها شروع شد و از این مسیر عملاً چین،
به پاکستان، مغولستان، تاجیکستان و روسیه وصل شد. در این منطقه
چهار فرودگاه جدید ساخته شد و هفت فرودگاه قدیمی باز سازی
شدند. شهر ارومقی، با آسمان خراش ها و ساختمان‌های چند طبقه،
بندر جهانی زمین نامیده شد. به طور کلی استان سین کیانگ، تبدیل
به منطقه مهم طرح و توسعه و پیشرفت مبدل گردید. در عین حال با
بوجود آمدن امکانات خاص، صنعت توریسم دارای رونق به سزایی شده
است. ایجاد شغل و داشتن سرپناه برای اهالی نقش ارزشمندی جهت
روی آوری به زندگی انسانی سالم ایفا نموده است.
یکی دیگر از دیگر روش پیشنهادی مقامات چین به غیر بومی های
شاغل در سین کیانک، این است که هر فردی باید حد اقل با یکی از
خانواده های ایغور، دوست شوند و فرزندان خود را به ماندن در
آنجا تشویق کنند.
با این حساب بسیار واضح است که اگر پکن موفق به از بین بردن
زمینه پرورش تروریسم نمی شد، نمی توانست در ایجاد کریدور
ارتباطی با بخش غربی اروآسیا موفق گردد.
در
این صورت تجربه جمهوری خلق چین، نشان داد که شیوه پیش گیری و
باز پروری سلامت جامعه تجربه موفق و کارآمدی بوده است. اعتلای
زندگی مردم در استان غربی چین را می‌توان معجزه سین کیانگ نام
گذاری کرد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 19 سپتامبر 2019 |
