قذافی خود را خدای لیبی میدانست

لیبی ضربه را از کجا

و چگونه خورد و متلاشی شد؟

 لیبی کشوری ثروتمند و دارای یکی از بهترین نفت ها جهان است. در دوران قذافی نوعی سوسیالیسم دراین کشور برقرار بود. آموزش مجانی، درمان مجانی، تحصیل دانشگاهی مجانی، کمک هزینه زندگی به زنانی که فرزند بدنیا می آوردند، طولانی ترین شبکه جاده ای با بهترین آسفالت، نه تنها همه مردم لیبی کار داشتند بلکه 2 میلیون نفر از کشورهای افریقائی در لیبی کار می کردند. همه اینها در ارتشی قوی که مجهز به مدرین ترین هواپیماهای ساخت شوروی وقت و فرانسه بود، اما ساختار حاکم بر کشور متکی به یکنفر و یک خانواده بود. قذافی و خانواده اش. او تاب هیچ نوع تقسیم قدرت را نداشت و همه باید کارگزار سیاست های او می بودند. حتی سرگرد "جلود" را که سالها درکنارش بود از خود راند و طرد کرد. مردم لیبی درجریان هیچ رویداد حکومتی نبودند و سیاست در خیمه بزرگ و صحرانی قذافی تعیین می شد و فدائیانش با مشت های گره کرده در اطراف همین چادر با شعار "الله واحد، قذافی قائد" او را تائید و تشویق به حکومت فردی می کردند. چنان که قذافی خود را خدای لیبی میدانست و درست از همین پاشنه آشیل امریکا و کشورهای بزرگ اروپائی او را از پای در آوردند و لیبی را تکه تکه کردند و نقتش را غارت. این آن "کیک"ی شیرینی است که پس از تصرف لیبی، نقش آفرینان سقوط قذافی آن را میان خود تقسیم کردند. رهبر جمهوری اسلامی معتقد است که اگر قذافی تاسیسات اتمی اش را به خواست امریکا و اروپا نابود و یا تسلیم نکرده بود به آن کشور حمله نمی شد. این ساده انگارانه ترین فرض است زیرا لیبی ضربه را نه از تسلیم تاسیسات اتمی اش، بلکه از حکومت فردی و بیگانگی مردم با ساختار حکومت و نداشتن هیچ نقشی در تعیین سرنوشت کشور خورد. هیچ حزب و نهادی در لیبی اجازه فعالیت نداشت و همه باید تابع مانیفستی می بودند که تحت عنوان "کتاب سبز" در سراسر لیبی پخش شده و همه باید یک نسخه از آن را درخانه هایشان میداشتند. این کتاب سبز را درحد قرآن تبلیغ می کردند. کتابی که به زحمت به 20 صفحه می رسید و مشتی حرف های شعاری در آن گنجانده شده بود. از جمله این که هیچکس حق ندارد خدمتکار درخانه داشته باشد و ....

به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet @pyknet

 پیک نت 31 تیر