|
هم روحانی در تهران و هم ظریف وزیر خارجه دولت او در جریان سفر
به امریکا از ادبیاتی در سخنرانی ها و مصاحبه های خود استفاده
کردند که از آن بوی آمادگی برای مذاکرات با امریکا می آید.
روحانی با صراحت گفت که "ما اهل گفتگو هستیم، اما به این شرط
که از موضع زور و قدرت با ما نخواهند مذاکره کنند" (نقل به
مضمون). ظریف نیز در سفر به امریکا، صریح ترین نظر را در
مصاحبه با فاکس نیوز بر زبان آورد، البته با فرمولی دیپلماتیک
که خود یا تیم مشاوران او یافته بودند. او گفت که ترامپ نمی
خواهد با ایران وارد جنگ شود و این گروه چهار نفره نتانیاهو،
جان بولتن، بن سلمان و بن زائد هستند که می خواهند او را مجبور
به جنگ با ایران کنند. او نام این چهار تن را با بهره گیری از
حرف "ب" در ابتدای نام آن ها، گروه "ب" گذاشت. هستند ایرانیانی
که با این جمله "امریکا نباید عقب نشینی کند و باید کار را
تمام کند!" در واقع همان سیاستی را تائید می کنند که گروه "ب"
بدنبال آن است. این گروه از ایرانیان که عمدتا در خارج از کشور
زندگی می کنند، دستی در آتش ندارند و به عواقب یک جنگ دیگر
برای مردم ایران یا اهمیت نمی دهند و یا نمی اندیشند. کسانی هم
در حکومت ادامه قدرت خود را در تنش و جنگ میدانند و به همین
دلیل همچنان بر طبل پرهیز از مذاکره می کوبند و حتی آن را
خیانت تبلیغ می کنند. این درحالی است که بزرگترین رقبای امریکا
مثل روسیه و چین و حتی کشورهائی مانند کره شمالی و کوبا نه
تنها مناسبات دیپلماتیک با امریکا دارند، بلکه متکی به اقتدار
و ثبات حکومتشان و در جهت منافع ملی مذاکره با امریکا را ضعف
نمی دانند. اگر امروز در جمهوری اسلامی تحت فشار اقتصادی و یا
هر تحلیل و تفسیر دیگری اندیشه مذاکره با امریکا و کشورهای عرب
منطقه خلیج فارس و کاهش تنش ها تقویت شده، باید ازآن حمایت و
آن را تقویت کرد. مذاکره به معنای تسلیم و دادن امتیازهائی
علیه منافع ملی نیست و نباید باشد. حتی به معنای کاهش قدرت
نظامی و یا از دست دادن موقعیت ها در منطقه نیز نیست. اتفاقا
امروز که هم موقعیت منطقه ای هست و هم قدرت نظامی باید پیشگام
مذاکره و کاهش تنش ها بود.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 8 اردیبهشت |
