|
آنچه در پایان مسابقه دو تیم فوتبال سپاهان و پرسپولیس روی داد
و بیش از 250 مجروح و مصدوم و یک قربانی بر جای گذاشت، ریشه در
تب فوتبال و یا کشانده شدن رقابت تیم ها به رقابت های قومی و
استانی و شهرستانی ندارد. هر تعبیری از این دست خود فریبی است.
ریشه این پدیده باز میگردد به خشونتی که در عمق جامعه رسوخ
کرده است و این حاصل 40 سال شیوه خشن حکومت بر مردم ایران
است. به آمار پزشکی قانونی از نزاع های خانوادگی و خیابانی
مراجعه کنید، به قمه کشی و قتل در خیابانها، به زورگیری در
محلات، به مرگ "ترحم" در میان مردم و دهها و دهها دلیل و پدیده
دیگر. خشونت حکومتی از دار زدن در معابر، شلاق زدن افراد در
برابر چشم عابران، رفتار امنیتی ها و انتظامی ها با تجمعات و
اعتراضات صنفی، زبان تهدید امام جمعه ها و فرماندهان نظامی
ریشه دارند. ادبیات مهاجم و خشنی که مقامات محلی در برابر مردم
دارند، زورگوئی قوه قضائیه در محاکمه ها، ادبیات تحکمی حکومت
که تا عمق مدارس رفته و روی کلام و ادبیات معلم با شاگرد هم
تاثیر گذاشته و...
وقتی سخنگوی قوه قضائیه از نسرین ستوده (زندانی سیاسی حقوق
بشری و مخالف اعدام) که کمتر از او حقوقدان نیست و شاید
تحصیلات و تجربه اش فراتر از او هم باشد با تحقیر سخن می گوید،
وقتی روزنامه های کیهان و رسالت و جوان و ... با صفات و الفاظ
خشن و تهدید کننده عنوان سازی می کنند و باصطلاح خبر و تفسیر
منتشر می کنند، وقتی مردم می بینند در لیست بلند بالای عفو
زندانیان توسط رهبر، نامی از معلمان، وکلا، سیاسیون، روزنامه
نگاران، فعالان حقوق بشر، فعلان کارگری و... نیست و آنها همه
در زندان می مانند و در عوض از جمع قاچاقچیان و جیب برها و
چاقو کش ها و مجرمین بانکی و مالی گروه گروه از زندان بیرون می
آیند، وقتی مدیر یک شبکه تلویزیونی با زور و علیه خواست مردم
فلان برنامه تلویزیون را حذف می کند و ... اینها همه زمینه های
تعمیق خشونتی است که حکومت به جامعه تزریق کرده و می کند و
ادامه میدهد و هیچ توصیه و تحلیل و استدلالی را هم نه گوش می
دهد و نه قبول می کند. و چاووشی خوان این شیوه حکومتی نیز صدا
و سیماست.
تماشاچیان را از مسابقات فوتبال هم حذف کنید، این خشونت در جای
دیگری بروز می کند. اخبار نزاع های قومی که در تمام آنها کار
به قمه کشی و تیراندازی و کشته شدن چند تن می انجامد نمونه
دیگر فاجعه است. وقتی حکومت به مردم زور می گوید، مردم هم به
هم زور می گویند و اگر فرصت پیدا کنند این زور را به حکومت
نشان میدهند. چنان که در شورش دیماه 96 نشان دادند. زبان زور و
عاری از منطق حتی اگر بهانه آن اسلام و شرع هم باشد ( مثل
جلوگیری از ورود زنان به ورزشگاهها)، زور گوئی را در چهره های
خونین تماشاچی های مسابقه پرسپولیس و سپاهان و صندلی های
شکسته وسط زمین بازی منعکس می کند. اگر تجدید نظری بنیادین را
حکومت از خود شروع نکند، خواهیم دید که در اولین شرایط ممکن
چگونه غرق جنگ داخلی خواهیم شد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 8 اردیبهشت |
