رهبر جمهوری اسلامی دیشب یک شب شعر برگزار کرد. البته بعد از
افطار و نماز با جماعت باصطلاح شاعری که برایش جمع کرده بودند.
اشعاری قرائت شد و به به و احسن هم از جانب رهبر گفته شد و
بقیه تائید کردند. اگر بگوئیم شاعران خودی را جمع کردند، حرف
بی ربطی گفته نشده، چرا که همه میدانیم قدر ترین شاعران کنونی
ایران "سایه" و "شفیعی کدکنی" اند که شعر را هم خیلی دقیق تر و
مسلط تر از خود رهبر که انجمن ادبی درست کرده میدانند و نقدشان
بر شعرهائی که خوانده می شود حجت است. مشکل شعر و رمان و
داستان در ایران مثل سیاست و بقیه امور فرهنگی ناشی از همین
خودی و غیر خودی است. برای مثال، پس از نمایشگاه اخیر کتاب در
تهران، رهبر گفت که دلش به درد می آید وقتی می بیند جوان ها
کتاب نمی خوانند.
جوان ها کتاب میخوانند و مردم ایران هنوز اهل کتاب اند اما به
آن شرط که ممیزی را بردارید و اجازه انتشار به داستان ها و
رمان هائی بدهید که با واقعیت جاری در مملکت همخوان هستند.
برای مثال
رمان
"جای خالی سلوچ" نوشته محمود دولت آبادی تا به امروز 50 بار
تجدید چاپ شده و بدون احتساب نسخه های زیر زمینی، 250 هزار
نسخه از آن فروخته شده است. کتاب "کلنل" همین نویسنده را اجازه
انتشار بدهید تا معلوم شود جوان ها و مردم ایران اهل کتاب
هستند یا نیستند. قاریان مساجد و سرایندگان اشعار فوت و شهادت
را بعنوان شاعر جا نزنید تا معلوم شود مردم ایران حتی در
گفتگوهای روزانه شان شاعرند، طنز پردازند و... به همین لطیفه
هائی که بصورت شعر و نثر می سازند نگاه و مرور کنید!
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 31 اردیبهشت |