|
رهبر
جمهوری اسلامی روز گذشته در باره سونامی سیل برای ملاقات
کنندگانش سخنرانی کرد. او همیاری مردم را برای کمک به یکدیگر و
به سیل زدگان ستود و آن را با دوران جنگ مقایسه کرد. در حقیقت
همیاری کم نظیر مردم برای کمک به سیلزدگان را مصادره به مطلوب
خود کرد و از دوران جنگ گفت و لابد در این تخیل و تبلیغ که اگر
به ایران حمله شود هم وضع همین است. در جنگ ایران وعراق هم
مردم به یاری جنگ زدگان شتافتند، این واقعیت است، اما این هم
واقعیت است که اگر در آن دوران بدلیل اعتبار آیت الله خمینی و
اعتماد به دولت میرحسین موسوی مردم آنچه را در توان داشتند
کردند، این بار، در حکومتی که فساد و غارت و چپاول بزرگترین
اختلاف طبقاتی تاریخ را در ایران بوجود آورده وضع بکلی به گونه
ای دیگر است. کدام شهر را کسی به یاد دارد که به توصیه امام
جمعه مردم به کمک سیلزدگان رفته باشند؟ کدام اطلاعیه بلند
بالای روحانیون که اشک تمساح ریختند باعث تحریک و تحرک مردم
شد؟ مقامات محلی دولت را مردم کتک زدند. از جمله در گمیشان که
وزیر کشور در مصاحبه تلویزیونی خود به آن اعتراف کرد. سردار
نقدی فرمانده بسیج را مردم دوره کردند و اگر نگریخته بود می
رفت زیر مشت و لگد مردمی که تا زانو در سیل و گل بودند. فیلم
پل دختر را همگان دیده اند که سپاه و نیروی انتظامی و مردم
سیلزده روبروی هم سنگ و گلوله مبادله می کنند. در برخی مناطق
امام جمعه ها پس از فروکش کردن سیل به همراه یک تیم محافظ
رفتند ببینند چه خبر بوده! از آن بسیج یکصد هزار نفره ای که
سپاه سال گذشته در ورزشگاه آزادی برای رهبر به خط کرد چند نفر
در جبهه سیل حاضر بود؟ واقعیت آن تخیلاتی که رهبر بر زبان
آورده چیز دیگری است. واقعیت اینست که مردم دست در دست یکدیگر
به راه خود می روند و حکومتیان با زدن چنگ به سر و صورت خود و
دندان نشان دادن به مردم به راه خویش می رود.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 27 فروردین |
