|
میرحسین موسوی این روزها دفتر تلفن مقابلش است و با صرف وقت،
شماره تلفن یاران و خانواده قربانیان انتخابات منجر به کودتای
88 را یافته و به خانواده و یا خود آنها تلفن می کند. ما
نمیدانیم در این تماس ها تا چه حد مراعات حرف زدن و یا نزدن
را می کند، آنچه ما میدانیم نکاتی است که درباره این تماس ها
از سوی کسانی که با آنها تماس گرفته منتشر می شود. از جمله
نوشته بهمن احمدی اموئی روزنامه نگار و ژیلا بنی یعقوب دو
روزنامه نگاری که پس از آن کودتا سر از زندان در آوردند.
اموئی نوشته است:
صدای آرام و سرحالی در آن طرف خط گفت: آقای امویی؟
گفتم: بله خودم هستم
صدا گفت: موسوی هستم
و من که صدا را نشناخته بودم بی حوصله و رسمی گفتم: بفرمائید!
گفت: میرحسین هستم
با خوشحالی از جا پریدم. اشک در چشمانم حلقه زد و دستپاچه شدم:
سلام و ارادت آقای مهندس عزیز
خیلی حرفها داشتم که با او بگویم اما فقط گفتم: خوشحالم از
شنیدن صدایتان و خیلی به شما ارادت دارم و دلمان برای شما و
خانم رهنورد تنگ شده است.
حضرت دوست گفت: ما هم دلمان برای شما تنگ شده.
از شدت احساسات نمی توانستم بیشتر حرف بزنم. همین که حال ژیلا
را جویا شد گوشی را به او دادم.
ژیلا به میرحسین موسوی گفت: ما به مقاومت شما افتخار می کنیم و
شرمنده ایم که هیچ کاری نتوانستیم برای شما انجام بدهیم.
مهندس موسوی گفت: من شرمنده ام که نتوانستم کاری برای شما
انجام بدهم.
----
روزی که موسوی بتواند از خانه بیرون آمده و به سمت خیابانها
مرکزی تهران و یا یکی از میادین معروف شهر حرکت کند و مردم او
را ببینند و بشناسند چه شماری به استقبال او آمده و همراهی اش
خواهند کرد؟
این سئوالی که بیش از ما، برای فرماندهان حصر مطرح است و بیم و
هراسشان از خاتمه حصر نیز در همین سئوال نهفته است.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 22
فوریه 2021 |
