|
«تعلیق» به درستی می تواند ماهیت تصمیم سازی و تصمیم‌گیری ها
را در کشور نمایان کند. به‌عنوان مثال طی سالیان اخیر موضوعاتی
از قبیل مذاکره با ایالات متحده، چگونگی مواجهه با پیمان‌ها و
نهادهای بین‌المللی و… به رغم اهمیت‌شان در وضعیت تعلیق قرار
گرفته‌اند و حتی، در نمونه‌های متأخر شاهد تعلیق خرید واکسن
–به‌عنوان مسئله‌ای حیاتی- هستیم.
از بدو تشکیل (به قول رهبر) مجلس انقلابی (یازدهم) کنش‌هایی در
جهت مواجهه سریع با پیمان‌ها و پادمان‌ها و سازمان‌های
بین‌المللی صورت گرفته است که بخش‌هایی از آن در «طرح اقدام
راهبردی مجلس» و همچنین زمزمه‌های خروج از «پیمان منع گسترش
جنگ افزارهای هسته‌ای» قابل مشاهده است. این اقدامات در نگاه
نخست در قالب فعالیت‌های شعاری و به منظور بهره‌برداری از
آثار تبلیغی صورت‌بندی می‌شوند تا هم شاید زهرچشمی از
اروپایی‌ها و امریکایی‌ها گرفته شود و هم حساب کار دست نیروهای
داخلی بیاید اما در عمل آثاری سوء را برای کشور به دنبال
دارند
به گمان رادیکال‌ها، جنایت‌کارانی که خود در اقصی نقاط جهان
دست به جنایت می‌زنند، در پوشش سازمان عفوبین‌الملل ایران را
زیر ذره‌بین قرار می‌دهند و با تعیین نماینده ویژه، هزینه‌هایی
را بر کشور بار می‌کنند چنانکه هر ساله نمایندگان ایران باید
درصدد دفاع از اتهام‌های انتسابی برآیند. این تفکر رادیکال
معتقد است ایران می‌بایست با این سازمان قطع ارتباط نماید و
اساس پاسخگویی بین‌المللی را تعلیق کند.
مسیری
که مجلس در پیش گرفته، ایران را بعد از خروج از سازمان ملل به
کشوری تبدیل خواهد کرد که صرفاً از سوی چند دولت خاص به رسمیت
شناخته می‌شود. مثل آبخازیا، اوستیای جنوبی، قبرس شمالی، صحرای
غربی و ترانس نیستریا که مشهورترین آن‌ها هستند!
(عنوان انتخاب پیک نت بر اساس محتوای یادداشت بالاست)
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 5 ژانویه 2021 |
