|
پس از انقلاب تمامی رؤسای جمهور
۸
سال در مصدر امور بوده و دو دوره
۴
ساله را به اتمام رسانده‌اند و ما تنها با دو استثنا مواجه
هستیم؛ بنی‌صدر که به دلیل عدم کفایت و خروج از کشور دوره‌اش
را به اتمام نرساند و رجایی که در حین انجام این مسئولیت از
دنیا رفت. در آمریکا نیز ادوار کمی بوده است که رؤسای جمهور یک
دوره‌ای شده‌اند؛ افراد از جمله جورج بوش، کلینتون و ترامپ. من
حدس می‌زنم رئیس‌جمهور آینده ایران نیز به سختی به دور دوم
برسد. دلایلی در این زمینه در دست دارم که ذیلاً اشاره می‌کنم.
اول آنکه شاید، در سال‌های آینده زمزمه نظام پارلمانی دوباره
اوج بگیرد و با تغییر قانون اساسی پست رئیس‌جمهور به‌کلی حذف و
نخست‌وزیری جایگزین آن شود. از آن مهم‌تر اینکه رؤسای جمهور
سابق هر یک اندوخته‌ای داشتند که آن اندوخته و کارمایه
می‌توانست آن‌ها را در دور دوم یاری کند تا دوباره رأی مردم را
کسب کنند.
سال
۱۴۰۰
هر آنکه به صحنه بیاید و جانشین روحانی شود از این قبیل
مزیت‌های نسبی اعم از حمایت رهبری (از دولت آیت‌الله
خامنه‌ای)، تیم سازندگی (دولت آیت‌الله هاشمی)، گفتمان (دولت
آقای خاتمی)، ثروت بادآورده (دولت آقای احمدی‌نژاد) و تیم
مذاکره‌کننده (دولت آقای روحانی)، بی‌بهره است، بنابراین
مطمئناً با نیرویی ضعیف‌تر از تمامی رؤسای جمهور مواجه خواهیم
بود.
رؤسای جمهور قبل همگی متعلق به نسل اول انقلاب بوده‌اند اما
رئیس‌جمهور آینده احتمالاً از میان جوان‌ترها خواهد بود؛ فردی
که انقلاب را ندیده و فاقد تجربه و تیم و سرمایه است. این
رئیس‌جمهور همچون مجلس انقلابی فعلی گام برخواهد داشت. چنانکه
اکنون شاهد هستیم، گرایش شدیدی وجود دارد که مجلس انقلابی
کمابیش تعطیل بماند؛ و امور با جلسات چندنفره یا غیرعلنی
رتق‌و‌فتق شود گویی می‌خواهند شتری را پنهان کنند! چون به محض
آنکه پیچ رادیو باز و نطق مجلسی‌ها بلند می‌شود، سیلی از خطا و
درشت‌گویی سرازیر می‌شود تا آنجا که حتی رئیس مجلس انقلابی،
جلسات را با «تلاوتی چند از کلام‌الله مجید» آغاز می‌کند و
واژه «آیات» را نادیده می‌گیرد!
(عنوان مطلب انتخاب پیک نت و تعبیر نوشته نویسنده است!)
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 7 دسامبر 2020 |
