با پایان تحریم
تسلیحاتی ایران،
اکنون بحث اصلی بر
خلاف رجزخوانی های
مقامات نظامی جمهوری
اسلامی نه بر سر فروش
موشک و تفنگ ساخت
ایران به کشورهای
منطقه، بلکه بر سر
خریدهای نظامی ایران
از چین و روسیه است.
موشک و پهپاد و تفنگ
و برخی سلاح ها و
ابزار دیگر نظامی را
که ایران در سالهای
تحریم تسلیحاتی نیز
به برخی کشورهای
منطقه منتقل می کرد و
بدست احزاب و گروه
های شبه نظامی می
رساند. این انتقال
قطعا بصورت قانونی
نمی تواند انجام شود
و کشورهائی که این
سلاح ها بدست گروه ها
و سازمان های شبه
نظامی آنها می رسید
نیز خرید های نظامی
خود را از امریکا و
کشورهای اروپائی و
اسرائیل انجام
میدادند و در آینده
هم خواهند داد. نوع
تهدیدی که امریکا
برای ادامه تحریم
تسلیحاتی ایران کرده
نیز نشان میدهد که
هدف جلوگیری از
خریدهای نظامی ایران
است و نه فروش
تسلیحات تولیدی
ایران. به همین دلیل
مرتب چین و روسیه را
امریکا دراین مورد
تهدید می کند.
رسانه های غربی مدعی
اند که ایران بزودی
هواپیمای "سوخو 30" و
تانک "تی 90" از
روسیه خواهد خرید. از
چین نیز هواپیمای "جی
10" و تانک "تی 90
ام" را قرار است
ایران خریداری کند.
با خرید جنگنده و
تانک های مورد اشاره
دربالا عملا توان و
قدرت نیروی هوائی
ایران آنقدر افزایش
خواهد یافت که دیگر
نیاز به تولید برخی
موشک ها در ایران
نیست و شاید یکی از
برگ های ایران در
مذاکرات آینده
"برجام" کوتاه آمدن
از تولید این موشک ها
باشد زیرا مانند
دوران تحریم تسلیحاتی
به آن ها برای بالا
بردن قدرت دفاعی خود
نیاز ندارد.
"برجام" میتواند در
صورت پیروزی دمکرات
ها درانتخابات امریکا
تبدیل به میز مذاکره
ایران و امریکا در
چارچوب 5 باضافه 1
شود و بازی با برگ
عقب نشینی موشکی
ایران می تواند روی
میز گذاشته شود. عجله
ترامپ برای تصویب
قوانینی که بایدن در
صورت پیروزی در
انتخابات نتواند
تحریم ها را لغو کند
نشان میدهد که او و
تیمی که ترامپ را بر
سر کار آوردند بصورت
جدی تر به باخت خود
در انتخابات می
اندیشند و بدنبال
تدابیری برای دوران
پس از این باخت و
بستن دست و پای بایدن
هستند. |