ایران کشور اخبار و هیجان و فراموشی است. مهم ترین و داغ ترین
اخبار روز بسرعت جای خود را به خبرهای تازه تر می دهند و قبلی
ها فراموش می شوند و دیگر کسی پیگیر آن نیست. حکومت هم با
تجربه این 40 ساله، از این ماجرا بخوبی اطلاع دارد و بدان آگاه
است و از آن برای پاسخگو نشدن استفاده می کند. آنها دراین 40
سال عادت کرده اند که سر را با سکوت خم کنند تا موج فراموشی از
روی سر حوادث بگذرد. برای مثال اکنون دیگر کسی دنبال نتیجه
دادگاه اکبر طبری پیشکار رئیس قوه قضائیه قبلی نیست، کسی حسین
فریدون برادر روحانی را که محاکمه و محکوم شد به خاطر نمی
آورد. خبر ساقط شدن هواپیمای اوکرائینی هم به حاشیه رفته است،
همچنان که مرگ، قتل یا خودکشی قاضی منصوری را دیگر کسی دنبال
نمی کند. حتی اگر خبری از بابک رنجانی منتشر شود هم دیگر توجه
عمومی را جلب نمی کند، همچنان که اگر خبری درباره "خاوری"
فراری با 3 میلیارد دلار منتشر شود جلب نظر مردم را نمی کند.
این رشته سر دراز دارد. باز گردید به انتخابات 88 و قربانیان
آن و محصور شدگانش(میرحسین موسوی و زهرا رهنورد و کروبی)، باز
گردید دو شورش دیماه 96 و آبان 98 ، به مرگ مشکوک هاشمی
رفسنجانی که ادامه مرگ مشکوک احمد خمینی بود و مرگ مشکوک آیت
الله طالقانی، از ترور موشکی فرمنده سپاه قدس شعار و بهره
برداری تبلیغاتی اش باقی مانده، آتش زدن سفارت عربستان در
تهران، اشغال سفارت امریکا، انفجار حزب جمهوری اسلامی و نخست
وزیری، فرار بنی صدر 11 میلیونی، زلزله بم، انزوای محمد خاتمی
و.... برویم به دوران قتل های زنجیره ای، برویم به حادثه سقوط
هواپیمای فرماندهان ارتش و سپاه، به ترور سرلشگر صیاد شیرازی،
سری به خاوران بزنید و انبوه اعدام شدگانش و دهها و صدها
رویداد خبری دیگر در این 40 سال. اخبار داغ در ایران خیلی زود
یخ می کنند و جای آنها را خبرهای داغ دیگری می گیرند. حافظ
تاریخ قوی تر از حافظه مردمی است که شاهد رویدادها و فراموشی
آنها هستند.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 9 نوامبر 2020 |