|
برای حفظ حکومت، زبان شکنجه و اعدام و دروغ تا ابد نمی تواند
ادامه یابد و سرانجام، کار به مقابله ای خونین ختم خواهد شد.
طبیعی است که این مقابله نا برابر است و به همین دلیل خطر
اقدامات ماجراجویانه و خشن بسیار جدی است. در زمان شاه هم همین
مسیر طی شد. روزی که بازرگان در دادگاه نظامی که او و همراهان
نهضت آزادی اش را به 10 سال زندان محکوم کرد، او جمله ای
تاریخی را بر زبان آورد و گفت: فراموش نکنید که «ما آخرین
کسانی هستیم که با زبان و قلم انتقاد می کنیم و مخالفت های خود
را ابراز می داریم. نسل پس از ما به زبان دیگری با شما سخن
خواهند گفت». نرفت این سخن و هشدار به گوش شاه و آنها را
بردند به زندان، اما اندک سالهائی پس از آن سازمان چریکی
مجاهدین خلق سیانور در دهان، با ترور و انفجار پا به میدان
گذاشت و متعاقب آن دانشجویان معترض و تحت تعقیب دانشگاه تهران
و چند دانشگاه دیگر رفتند به خانه های تیمی و یا سر از سیاهکل
در آوردند و شدند چریک های فدائی خلق. جمهوری اسلامی نمی خواهد
از گذشته درس بگیرد. تصور کرده اند که شاه اشتباه کرد که در
سال 57 جنبش اعتراضی را به خون نکشید و 5 هزار نفر را دستگیر و
به جزایر دورافتاده ایران تبعید نکرد و به همین دلیل آنها
نباید اشتباه شاه را از این زاویه تکرار کنند.
اما شورش آبان و خشونتی که جمهوری اسلامی در خیابان و زندان
دست به آن زد نشان داد که جامعه در حال انفجار به همان سمت و
سوئی می برد که بازرگان در دادگاه نظامی شاه گفت. وقتی تظاهر
کنندگان و حتی شورشیان جوان را دستگیر می کنند، در زندان شکنجه
می کنند و سپس محکوم به اعدام، این طبیعی است که در شورش بعدی
آن جوان در خیابان و قبل از دستگیری با ماموران امنیتی و
انتظامی مقابله می کند. او می گوید: اگر در زندان قرار است
شکنجه و سپس اعدام شوم، بگذار در خیابان بکشم و کشته شوم.
حادثه روز گذشته در مقابل دادگاه انقلاب شیراز که حکم اعدام
نوید افکاری را صادر و اجرا کرد، همین پیام را داشت.
مواد آتش زا به سوی دادگاه انقلاب اسلامی شیراز پرتاب کردند و
گفته می شود چند تن از افراد نیروی انتظامی مستقر در این
مجموعه نیز مجروح شدند. حادثه نیمه شب انجام شد و مهاجمان با
استفاده از تاریکی شب از محل گریختند.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 29 سپتامبر 2020 |
