آن که پنهان است سهم بیشتری در بحران اقتصادی دارد

دو دولت در ج. اسلامی

یکی پنهان و دیگری آشکار

حسین راغفراقتصاد دان و تحلیل گر سیاسی- اقتصادی در جمهوری اسلامی که در دو سال گذشته شانه به شانه فرشاد مومنی اقتصاد دان با رسانه ها مصاحبه کرده و دیدگاههای مترقی و انتقادی خود را از وضع اقتصادی و سیاسی جمهوری اسلامی مطرح می کند، در تازه ترین اظهار نظر خود به واقعیتی اشاره کرد که سالهاست بعنوان مشکل ساختاری نظام به آن اشاره می شود. او درباره دولت رسمی و دولت سایه سخن گفت و با صراحت اعلام داشت:

 در ایران ۲ دولت وجود دارد. بخش‌‌هایی که زیر نظر دولت انتخابی نیستند، در به وجود آمدن مشکلات اقتصادی کشور نقش پررنگی دارند. کنش‌های هزینه‌ساز به مجموع هر ۲ دولت مرتبط می‌شود، اما فقط دولتی متهم می‌شود که از مردم رای گرفته و کابینه تشکیل داده است. درحالیکه سیاست‌های اقتصادی که دولت ها بدان عمل می کنند، هیچ ربطی به جهت‌گیری دولت مستقر ندارند. یعنی دولت‌ها اختیار چندانی برای انتخاب سیاست‌های اقتصادی خودشان ندارند. بنابراین آن چیزی که اتفاق می‌افتد، این است که هر دولتی با رای مردم روی کار بیاید، عملا جز اینکه یک میراث کج برای دولت بعدی بگذارد، دستاورد دیگری از خودش بر جای نخواهد گذاشت. درباره بی‌‌اختیاری دولت (علنی)‌ باید تاکید کنم،‌ بخش‌‌هایی که فعالیت اقتصادی دارند و زیر نظر دولت نیستند، در به وجود آمدن دشواری‌ها نقش پررنگی دارند. در واقع نهادهای مذهبی و‌ بنیادها، نهادها و بانک‌های نظامی ضمن تحرک در اقتصاد، با وجود اینکه درون دولت نیستند، نقش‌آفرینی پررنگی دارند. اصرار این نهادها برای ماندن در فضای اقتصاد به این دلیل است که فعالیت بسیار پردرآمدی دارند و از پرداخت مالیات هم معاف هستند. از همه مهم تر اینکه در مواقع بحران و مواجه شدن با خسارت عمومی، هیچیک از آنها پاسخگوی شرایط نیست و این دولت مستقر در پاستور است که باید به مردم پاسخ بگوید.

البته نمی‌توان از ناکارآمدی دولت‌ها هم چشم‌‌پوشی کرد و دولت مستقر هم در بوجود آمدن موانع  اقتصادی سهم زیادی دارند.

به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet @pyknet

 پیک نت  2 سپتامبر 2020