کمربندهای کرونا را در ایران و بویژه در
تهران "شلُ" کردند و مردم نیز با این تصور
که ماجرا از ابتدا هم جدی نبود و یک بازی
سیاسی بود، عملا به زندگی عادی بازگشته
اند. همچنان کسی باور نمی کند که حکومت از
بیم نداشتن امکان قرنطینه دو هفته ای
عمومی و تامین مایحتاج مردم و فلج کامل
اقتصادی طرح ایمنی گله ای را به اجرا
گذاشت. یعنی هرکس کرونا گرفت و مرد تقصیر
خودش است که توصیه های پزشکی و مراعات
ایمنی را مراعات نکرد و آنکس که کرونا
نگرفت و جان سالم بدر برد سیستم ایمنی
بدنش خوب بوده و آن را دفع کرده است. روز
گذشته در چین اعلام شد که ایمنی گله ای به
معنای قبول مرگ وسیع مردم براثر کروناست و
به همین دلیل این کشور زیر بار آن نرفت و
طرح قرنطینه عمومی را به اجرا گذاشت.
در همین ارتباط روز گذشته محسن هاشمی رئیس
شورای شهر تهران با نگرانی گفت: حساسیت
شورای شهر تهران برای اعلام آمار تفکیک
شده تهران به این علت است که مردم را از
خطر آگاه کنیم تا تصور نکنند که اوضاع شهر
در مقابله با کرونا عادی شده است.
دولت بین اقتصاد و بهداشت سرگردانی داشت و
همین سرگردانی دولت را به سمت اقتصاد سوق
داد که همین امر موجب بروز مشکلاتی در امر
بهداشت (بخوانید باعث مرگ) شد.
سیاست ایمنی عمومی به روحانیونی که معلوم
نیست از کجا خط می گیرند این جسارت را
داده تا خواهان بازگشائی مساجد و حرم ها و
بیش از هزار بقعه ای شوند که در سراسر
ایران مثل قارچ از زمین روئیده اند و
معلوم نیست این همه امام از کجا به ایران
رسیده بودند که این تعداد زاد و ولد داشته
اند. شاید آنها که این پیشنهادها را می
کنند بدنبال مرگ وسیع و شورش مردم باشند
تا از این نمد کلاهی برای خود بدوزند. از
جمله مرتضی آقا تهرانی دبیر کل جبهه
پایداری و وزیر دست چپ و راست آیت الله
مصباح یزدی که روز گذشته خواهان بازگشائی
همه مساجد شد. |