|
شلیک چند موشک از طریف ایران به پایگاه و شاید یکی از
پایگاههای اسرائیل در شهر اربیل کردستان عراق، تبدیل به خبر
اول منطقه شد. سپاه پاسداران مسئولیت این اقدام را قبول کرده و
گفته است که این پایگاه، مرکز جاسوسی اسرائیل بوده است. این که
پایگاه جاسوسی بود و یا غیر جاسوسی معلوم نیست اما این که
اسرائیل دارای چه امکاناتی در اطراف ایران - از جمله در ترکیه
و کردستان عراق و چند کشور خلیج فارس- است آشکار است. گویا
انگیزه این حمله موشکی، علاوه بر شلیک موشکی اسرائیل به یک
مرکز نظامی سپاه قدس در سوریه و همچنین عملیات اخیر نظامی در
کرمانشاه ایران در دو هفته اخیر بوده است که در هر دو رویداد
چند تن نظامی و سپاهی کشته شده اند. یک ضرب المثل ایرانی می
گوید «زدی ضربتی، ضربتی نوش کن». اسرائیل با این بهانه به
پایگاه نظامی مربوط به ایران در سوریه حمله موشکی و پهپادی و
حتی بمباران هوائی می کند که معترض این حضور در سوریه است.
ایران می گوید بدعوت دولت سوریه نیروهای نظامی سپاه قدس در
سوریه است. حالا اسرائیل باید پاسخ بدهد که با کدام مجوز در
خاک عراق پایگاه نظامی و جاسوسی دارد؟ آیا دولت اقلیم کردستان
عراق و یا دولت مرکزی عراق چنین موافقت و دعوتی را کرده است؟
این بحث می تواند، از این زاویه ادامه پیدا کند، همچنان که در
روزهای آینده هم در دولت عراق و هم در دیگر کشورهای منطقه
دنبال خواهد شد و ای بسا زیر فشار اسرائیل کار به مجامع بین
المللی هم بکشد. انگیزه این یاداشت کوتاه، ورود به این بحث و
بازکردن ابعاد آن و از جمله طرح اقدامات نظامی و تروریستی
اسرائیل در ایران (جدا از اقدامات مشابه در سوریه و لبنان و
فلسطین) نیست، بلکه انگیزه و هدف اشاره به یک سیاست تبلیغاتی
آلوده به رجز خوانی در جمهوری اسلامی است. سیاستی که شاید هیچ
کشور دیگری با این ابعاد نداشته باشد. این سیاست رجزخوانی که
تاکنون دردسرهای زیادی برای ایران در مجامع بین المللی و منطقه
بوجود آورده، عمدتا توسط فرماندهان سپاه پیش برده می شود که
لابد دلیل آن قدرت نمائی برای نیروهای خودی است و الا اکثریت
مردم ایران چنان غرق مشکلات معیشتی اند و چنان از حکومت فاصله
گرفته اند که اعتنائی به این اقدامات ندارند. از جمله انگیزه
های دیگر نشان دادن چنگ و دندان به اسرائیل برای از سر بیرون
کردن حمله نظامی احتمالی به ایران می تواند باشد. اما، این یک
روی سکه است. روی دیگر این سکه بهره گیری اسرائیل از این
اقدامات برای تشدید ایران هراسی (از جمله ایجاد نفاق میان
ایران و عراق) و جذب متحد منطقه ای- بویژه در خلیج فارس- است و
تاثیر آن روی انواع مشکلاتی که در سیاست خارجی وجود دارد. اگر
رجزخوانی بر سیاست غلبه نداشت، ضرورتی به اطلاعیه سپاه و بر
عهده گرفتن رسمی حمله موشکی اخیر نبود. چنان که خود اسرائیل هم
تاکنون رسما به اقداماتی که می کند اعتراف نکرده و مسئولیت آن
را نپذیرفته، درحالیکه همه میدانند آنچه را نمی گوید و نمی
پذیرد انجام داده و میدهد. اگر هدف نشان دادن چنگ و دندان به
اسرائیل بود، بدون رجزخوانی و اطلاعیه دادن هم آنها که باید
پیام این شلیک موشکی را می گرفتند، قطعا می گرفتند و نیازی به
"دمُ" لای تله گذاشتن نبود. به پیروی از همین سیاست رجز خوانی
در دو روز گذشته سایت ها و فیسبوک ها و کانال های تلگرامی
متعلق و متمایل به بسیج و سپاه، با اغراق و غلو، همراه با
انواع فیلم ها که نمونه ای از آن را می بینید، چنان روغن داغی
روی این حلیم ریخته و می ریزند که گوئی فتح خیبر شده است و
تلویزیون های فارسی زبان خارج از کشور هم سوژه را روی هوا
"بلُ" گرفته و مشغول شده اند.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱۵ مارس
۲۰۲۲ |
