|
شبکه های تلویزیونی روسیه که به زبانهای آلمانی، انگلیسی،
فرانسه، اسپانیائی برای خارج از این کشور پخش می شد، بتدریج و
حتی پیش از ورود ارتش روسیه به اوکراین یکی پس از دیگری فیلتر
شدند. متعاقب آن تمام شبکه های اجتماعی برای ارتباط با روسیه
نیز قطع شدند. بدین ترتیب مردم رفتند زیر بمباران خبرهایی که
تلویزیون ها و شبکه های اجتماعی غرب بی وقفه پخش کردند و می
کنند. هدف، شستشوی مغزی مردم بود و از حق نباید گذشت که واقعا
هم در کشورهای اروپائی موفق شدند، مگر در چند روز آینده که با
کمبود مواد غذائی در فروشگاه ها و وحشت از گرانی بنزین و نفت و
گاز تازه مردم بیدار شده اند که تحریم روسیه چه عوارض و عواقبی
در کشورهای غربی دارد. حتی در برخی کشورها مانند ایتالیا و
فرانسه اعتصابات اعتراضی مردم آغاز شده است. این مغز شوئی در
کشورهای آسیائی و افریقائی موفق نبود اما با کمال تاسف در
ایران بمباران اخبار جعلی و تحریف شده علیه روسیه باندازه ای
که در غرب اثر گذار بود، در ایران نیز اثر گذاشت. ما شبکه های
اجتماعی را دنبال کردیم و می کنیم، بحث های روی کلاب هاووس را
نیز به همچنین و حتی پیام هائی که زیر مطالب مربوط به روسیه و
جنگ اوکراین در فیسبوک پیک نت نوشته شده است. در مورد اخیر
تصمیم داریم، پس از نوروز همه این پیام ها را یکجا جمع کرده و
میزان سقوط و کم آگاهی و بی ادبی و پوچی اغلب این پیام ها را
با اسم و آدرس فیسبوک نویسندگان آن به خوانندگان خود معرفی
کنیم. بیماری اظهار نظر، با کمترین اطلاع و آگاهی یک فاجعه
است. ما در این فاجعه نقش حکومت را بسیار دخیل می دانیم.
روزنامه ها و خبرگزاری ها و رسانه های داخل کشور عمدتا دنباله
روی همان جنگ تبلیغاتی بودند و هستند که در غرب و با هدف روسیه
ستیزی کور و سانسور اخبار واقعی جنگ در اوکراین دنبال می شود.
سقوط روزنامه جمهوری اسلامی در این دام شاید برجسته ترین نمونه
باشد. و در بحث های باصطلاح سیاسی در کلاب هاووس اظهار نظرهای
امثال مصطفی تاج زاده و یا زیدآبادی و فرخ نگهدار نیز نمونه
های برجسته ای از تفسیرهای یکسویه، نداشتن اطلاعات کافی و
آلودگی به مخالفت با رهبری جمهوری اسلامی و شخص علی خامنه ای
است. این طیف نتوانستند حساب ها را از هم جدا کنند. یعنی
مخالفت با حکومت و شخص ولی فقیه را از دلائل و پیش زمینه ها و
پیش بینی نتایج وقایع اوکراین نتوانستند جدا کنند. در این
عرصه، نظر محمد خاتمی که در قالب یک پیام گنجانده شده بود نیز
یک افسوس بزرگ بود. او نیز در همان چاله ای افتاد که دیگر
اصلاح طلبانی که از آنها نام بردیم و طیف این گروه افتادند و
حداقل نتوانست در حد حسن روحانی درباره وقایع اوکراین اظهار
نظر کند. ما در این رابطه، نظر رهبر جمهوری اسلامی را با توجه
به تمام محدودیت ها و ملاحظات ناگزیر وی و تبلیغاتی که علیه او
در همین عرصه ها، در غرب وجود دارد، بسیار پیشتازتر و واقع
بینانه تر می دانیم.
فاجعه روسیه ستیزی و کور ذهنی برای دیدن ابعاد وقایع اوکراین،
اجتناب ناپذیر نبود، اگر احزاب واقعی و مترقی در ایران آزاد
بودند و نشریات آنها نیز منتشر می شدند و عرصه مطبوعات در چنگ
امثال "دنیای اقتصاد" و بقیه این طیف روزنامه ها نبود و دفاع
بر عهده امثال روزنامه کیهان گذاشته نمی شد که خود به خود، ضد
دفاع است. این بدان می ماند که حکومتی چشم ها را کور کند و با
ایجاد کور ذهنی روشنفکران و تحصیل کردگان جامعه و بطوری کلی از
اکثریت مردم انتظار آگاهی داشته باشد. بی اعتمادی مردم به تمام
رسانه های حکومتی و در صدر آنها صدا و سیما که با خشم مردم از
تبعیض و فقر و نابرابری اجتماعی در هم آمیخته نیز در این زمینه
نقش مهمی داشته و دارد. ما این وضع اسف بار را در ماجرای
قرارداد 25 ساله با چین، قرارداد 20 ساله با روسیه و پیش بینی
"گردش به شرق" و قرار گرفت در جبهه مقابل امریکا و غرب، یعنی
در کنار روسیه، هند و چین دیدیم. همین گردش به شرق را پاکستان
که چند ده سال متحد امریکا بود شاهدیم و پذیرش آن را از سوی
مردم. درست برعکس ایران. بدین ترتیب، خشم از حکومت، به خشم
علیه روسیه و چین تبدیل شده است، با این محاسبه که اگر آنها از
جمهوری اسلامی حمایت نکنند، جمهوری اسلامی سقوط می کند و لابد
ایران، تبدیل به عراق و لیبی و افغانستان نمیشود بلکه تبدیل می
شود به "هالیوود"!
این فضا چنان مخدوش و کور و تاریک است که کسی از خود سئوال نمی
کند، اگر همه حق با امریکا و اروپاست، چرا تمام رسانه های
روسیه را بسته اند؟ چرا اجازه نمیدهند مردم از آن طرف هم خبر
بشنوند و خود مقایسه کنند؟
یک روزنامه در ایران، این سئوال را مطرح نکرد. یک روزنامه
نپرسید چرا در اوکراین ارتش فاشیستی تشکیل شده بود؟ چرا دولت
اوکراین رسما اعلام کرد می خواهد هم عضو ناتو شود و هم سلاح
اتمی تولید کند (سخنرانی چند ماه پیش زلنسکی). حکومت خواهان
حمایت چین و روسیه از ایران است، اما درعین حال بیم دارد که
مردم را نسبت به ماهیت و واقعیات آن دو کشور آگاه کند و موجب
محبوبیت آنها در میان مردم شود و روحانیون سنتی را بر آشفته
سازد. اینست آن تضادی که منجر به کورذهنی کنونی جامعه نسبت به
تحولات جهان و از جمله رویدادهای اخیر اوکراین و روسیه شده
است. یک روزنامه و یک فعال سیاسی جرات نکرد این سئوال عمومی را
طرح کند که «اگر آیت الله خمینی هشدار حجت الاسلام دعائی را
وقتی سفیر جمهوری اسلامی در عراق بود جدی گرفته بود، ایران با
یورش ارتش عراق غافلگیر می شد؟ حجت الاسلام دعائی تاکنون در
چند مصاحبه گفته است که شخصا به آیت الله خمینی گفت که صدام به
ایران حمله خواهد کرد و آیت الله خمینی در پاسخ گفته بود "جرات
نمی کند". حتی 3 روز پیش از حمله عراق به ایران، اطلاعات دقیقی
را شادروان حجت الاسلام "خسرو شاهی" به دفتر آیت الله خمینی
برد و تحویل داماد او "اشراقی" داد مبنی بر این که بزودی عراق
به ایران حمله خواهد کرد. هشدار را باور نکردند و عراق به
ایران حمله کرد. حالا فرض کنیم که این هشدار را از همان سال 58
و از زبان حجت الاسلام دعائی باور کرده بودند و یا اخباری که
خسرو شاهی به دفتر آقای خمینی برده بود را قبول کرده بودند.
اگر از سال 58 تا شهریور 59 آماده مقابله می شدند و همان زمان
که خسروشاهی خبر حمله قطعی عراق به ایران را به دفتر آقای
خمینی برد، دستور حمله پیشگیرانه را جمهوری اسلامی میداد؟ در
اینصورت جمهوری اسلامی مقصر بود که پیشدستی کرده و غافلگیر
نشده؟ ماجرای ورود ارتش روسیه به اوکراین تا حدودی همین شرایط
را داشت و نوعی پیشدستی بود.
از هم اکنون اطلاعات زیادی در اوکراین بدست روسیه افتاده است.
از جمله فعال شدن پایگاه های اتمی، کشف آزمایشگاههای بیولوژیک
و اسناد دقیق حمله ارتش اوکراین و ارتش فاشیستی 60 هزار نفره
"ازوف" مشترکا به دو جمهوری خودمختار در شرق اوکراین و همچنین
به "کریمه". در همین آزمایشگاه ها نشانه های تولید ویروس
"کرونا" کشف شده است. حتی همین اطلاعات باندازه کافی گویای عزم
ناتو و ارتش اوکراین برای حمله به روسیه نبود؟ آنها که شتابزده
عادت به نظر دادن دارند، نه تنها این اخبار را دنبال نکرده
بلکه صبر نکردند تا اطلاعات مشروح ترین انتشار یابد.
پس از تعطیلات نوروزی، همانگونه که در بالا نوشتیم، ما مشروح
تر به آنچه که در این عنوان اول مطرح کردیم خواهیم پرداخت.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱۹ مارس
۲۰۲۲ |
