|
سال
۱۹۴۵.
امریکا اولین آزمایش اتمی خود را با فرو ریختن بمب اتمی بر سر
مردم ژاپن (ناکازاکی و هیروشیما) انجام داد و 220 هزار قربانی
برجای گذاشت و سپس این باصطلاح پیروزی را با همین "کک" شکلاتی
که به شکل انفجار اتمی طراحی شده بود جشن گرفتند. بهانه این
جنایت، نشان دادن برتری نظامی خود به اروپا و اتحاد شوروی که
نقش درجه اول را در پیروزی بر آلمان هیتلری داشت بود. بهانه ای
که همچنان به اشکال مختلف در تمام سالهای پس از جنگ دوم جهانی
با استقرار ناوگان های جنگی در اقیانوس ها و حضور نظامی در
کشورهای جهان سوم و حتی استقرار نظامی در آلمان ادامه دارد.
ناتو یکی از بازوهای نشان داده برتری است. این برتری که پس از
فروپاشی اتحاد شوروی به جهان یک قطبی تبدیل شده بود، حالا با
غول اقتصادی - نظامی چین و قدرت خیره کننده نظامی روسیه روبرو
شده و دوران جهان یک قطبی سپری شده است. امریکا و غرب این
واقعیت را نمی خواهد بپذیرد و می خواهد به ماجراجوئی هائی نوین
متوسل شود تا بلکه آب رفته را به جوی بازگرداند؟ بحث اساسی و
کنونی همین نکته است. در این میان "هند" نیز خود را به جبهه
شرق وصل کرده است. جاده ابریشم که چین مبتکر آنست مانند مار
سرزمین های دور را می پیماید تا خود را از آنسوی آسیا به قلب
اروپا برساند. رگ و پی این مار قدرت اقتصادی چین است که در
اتحاد نظامی با روسیه می خواهد مانع ماجراجوئی های امریکا شود.
خواستند آجر را از زیر پای جمهوری بلاروس کشیده و آنجا را تخته
پرش علیه روسیه کنند که شکست خوردند. سراغ اکراین، وسیع ترین و
پر جمعیت ترین جمهوری که از دل اتحاد شوروی سابق در آمده
رفتند. روسیه در مرزهای اوکراین مستقر شد تا ناتو بداند که
استقرارش در اوکراین به چه قیمتی تمام خواهد شد، بویژه که از
اپریل 2014 جمهوری خلق "دونتسک" در شرق اوکراین تشکیل شده که
از پشتیبانی روسیه هم برخوردارد است. دولت اکراین 8 سال است که
با این جمهوری می جنگند و نمی خواهد استقلال آن را بپذیرد.
دراین جمهوری اقلیت پر شماری روس زندگی می کنند. اوکراین و
ناتو می خواهند این جمهوری را سرکوب و خلع سلاح کنند. روسیه در
مرزها ایستاده تا اجازه این اقدام را ندهد. در خود اوکراین
مردم بشدت از اوضاع اقتصادی کشور ناراضی اند و رهبران ناتو
میدانند که با آغاز یک جنگ، نیروی عظیمی از میان مردم خود
اوکراین مسلح شده و در مقابل ناتو خواهند ایستاد و اوکراین
مستقل قطعا متحد آینده روسیه خواهد بود. اینها نکاتی نیست که
رسانه های غربی در باره آنها بگویند. نمی گویند تا مردم در
محاصره همان اخبار تحریک آمیز و حاشیه ای که مرتب پخش می کنند
باقی بمانند. در حاشیه همین صف آرائی ها، مردم در قزاقستان
علیه فساد حکومتی و بی عدالتی حاکم شورش کردند و نهادها و
سازمان های وابسته به غرب که طی 20 سال گذشته در قزاقستان حضور
و نفوذ وسیع دارند بلافاصله کوشش کردند تا این شورش را تبدیل
به شکل گیری اوکراین دیگری کرده و آن را تخته پرشی علیه روسیه
کنند. می خواستند ضربه را از پهلو بزنند تا سر را در اوکراین
ببرند. رودست خوردند. رئیس جمهوری که ظاهرا فاقد اختیارات بود
و تابع نظربایف رئیس جمهور سابق، به یکباره دست از آستین در
آورد و آن را به سمت کشورهای مشترک المنافع به رهبری روسیه
دراز کرد. آنها قوای نظامی به قزاقستان اعزام کردند. نظربایف
از ریاست شورای امنیت برکنار شد و تحت نظر قرار گرفت، نخست
وزیر دست نشانده او نیز دستگیر شد و متعاقب آن باندهائی که
شهرها را به آتش کشیده بودند شناسائی و سران آنها دستگیر شدند.
و حالا قزاقستان در انتظار بازسازی دولت و حکومتی است که تابع
خواست های مردم باشد. جنجال بر سر شورش قزاقستان تمام شد اما
تحریک افکار عمومی جهان با بزرگ کردن قصد روسیه برای حمله به
اوکراین جریان دارد. بخشی از اهمیت جبهه بندیهای نوین جهانی در
همین وقایع و دورنمائی است که ترسیم شد. ظاهرا و به هر دلیل
اقتصادی و سیاسی که مورد بحث نیست، جمهوری اسلامی متوجه این
روند شده و آنچه در این روزها بنام "گردش به شرق" گفته می شود،
با همین دوربینی آغاز شد. پیوستن به پیمان شانگهای در همین
چارچوب گامی مهم بود. همچنان که گسترده ترین مناسبات اقتصادی
با چین در همین چارچوب است. آنها که بنام اصلاح طلب و یا غیر
اصلاح طلب در داخل کشور در برابر این روند ایستاده اند و علیه
آن سخن می گویند و در رسانه های داخلی مطلب می نویسند، ظاهرا
بیش از آن که حُب علی داشته باشند، بغض معاویه را دارند و از
روی همین بغض واقعیات بالا را نمی خواهند ببینند. آنها براین
تصورند که نزدیکی به غرب به جای نزدیک به شرق، فضای سیاسی را
در ایران می گشاید و همصداهای آنها در خارج از کشور نیز به این
امیدند که غرب آقایان را می برد و نوبت آنها می رسد.
در این میان چهره های واقعا ملی ضمن تائید ضرورت قدرت نظامی
ایران و عدم مخالفت با فعالیت های اتمی در ایران، گردش به شرق
را همزمان با داشتن مناسبات عادی با غرب، گردشی در جهت منافع
ملی ایران میدانند اما در عین حال اعتقاد دارند که باید خانه
تکانی در ساختار حکومت، همزمان با این روند آغاز شود. نمی توان
با حاکمیت سرمایه داری تجاری این روند را ادامه داد. نمی توان
با بستن فضای سیاسی برای اندیشه های چپ و مترقی در این جهت
رفت. واقعیت اینست که ماهیت تقریبا تمام رسانه های داخل کشور
در جهت گرایش به غرب است که بازتاب آن را در شرق ستیزی روزهای
اخیر شاهدیم. هیچ عیبی ندارد که آنها آزادانه بنویسند و منتشر
کنند، چنان که در جریان سفر ابراهیم رئیسی به مسکو می نویسند،
اما چرا فضا برای جبهه مقابل نظرات آنها بسته است؟ نتایج
اقتصادی گردش به شرق هر چه سریع تر باید سر سفره اکثریت مردم
ایران بیاید. آیا سرمایه داری تجاری و غارتگر اجازه آن را
میدهد؟
این تصور که امام جمعه های بی پایگاه شده، صدا و سیمائی که
اعتماد مردم را از کف داده و برخی روزنامه های داخلی که مردم
به آنها اعتنائی ندارند، خواهند توانست دلائل و ضرورت های گردش
به شرق را برای مردم توضیح بدهند خیال و تصوری باطل است.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۲۲ ژانویه ۲۰۲۲ |
