|
یورش بی سابقه ای که همآهنگ با هم از داخل و خارج علیه گسترش
رابطه اقتصادی و شاید نظامی با روسیه و رابطه عمدتا اقتصادی با
چین در روزهای گذشته آغاز شد و ادامه دارد، نشان میدهد که اگر
مناسبات با چین و روسیه را گردش به شرق بنامیم، این گردش به
شرق با واکنشی در داخل کشور همراه خواهد شد که قطعا پیش بینی
نشده است. حکومت ساده لوحانه تصور کرده با تعریف امام جمعه های
مورد نفرت مردم و یا صدا و سیمای طرد شده از سوی مردم و یکی دو
روزنامه حکومتی و وابسته به سپاه که فروش روزانه آنها به زحمت
به ۵ هزار نسخه می رسد از مناسبات با شرق، مسئله حل می شود.
هرگز چنین نیست. این واکنش پشتوانه عظیم میلیاردها دلاری دارد
که کلید گاو صندوق آن در اختیار مافیاهای اقتصادی است. این
مافیا جوجه ایست که در لانه حکومت پر در آورد. آنها بخوبی
میدانند که از پشتیبانی صندوق بین الملل پول و بانک جهانی
برخوردارند. آنها بیم دارند که خصوصی سازی ها متوقف شده و از
برنامه های تعدیل اقتصادی، این دو مرجع سرمایه داری جهان فاصله
گرفته شود. ریشه ماجرا اینجاست. بویژه که میدانند اعتماد مردم
به حکومت بکلی فرو ریخته، آنها میدانند و یا حداقل امیدوارند
از ادامه تحریم ها و گسترش نارضائی ها بیشترین بهره را ببرند.
آنها، تنها در رسانه ها نفوذ ندارند، بلکه در ارگان های امنیتی
و نظامی نیز صاحب نفوذ اند. اگر این نفوذ را بپذیریم، آنوقت در
ادامه آن باید تحرکات روزهای اخیر علیه زندانیان سیاسی و
امنیتی و حتی نقشه دفن کیوان صمیمی در کنار آبتین بکتاش را
بعنوان بنزین روی گوشه ای از حریق هم بپذیریم. نه تنها این،
بلکه باید تصمیم اخیر برای اخراج استادان از دانشگاهها را هم
برنامه ای حساب شده برای به میدان کشیدن دانشجویان و استادان
دانشگاه ها بدانیم. آنها بخوبی میدانند که دانشجو صبر و تحمل
معلمین و پرستاران و کارگران را ندارد که برای خواسته ای صنفی
خود به خیابان آمده اند و به همین دلیل، آنها امیدوارند
شعارهای خیابانی از امور صنفی فراتر رفته و زمینه برای آتش
افروزی واحدهای آتش به اختیار فراهم می شود و متعاقب آن نیروی
انتظامی و ضد شورش به میدان آمده و آب برای گرفتن ماهی بخوبی
گل آلود می شود و از پس این شورش و رویاروئی سرچشمه گردش به
شرق، پیش از آن که به رودخانه تبدیل شود، با چند بیل خاک بسته
شود. شاید کسانی در داخل و خارج از کشور تصور کنند این تقابل
ها به سود جنبش تحولات و تغییرات در ایران است و یا حتی جریان
هائی تصور کنند حکومت قربانی این تقابل ها خواهد شد، اما تجربه
تاریخی می گوید اینگونه نیست و نباید اجازه داد پس از ماندن
انبوهی از کشتگان روی دست مردم، این نتیجه بار دیگر ثابت شود.
روی دیگر و در واقع روی اصلی سخن با خود حکومت است که تا مغز
استخوان آن نفوذ خارجی وجود دارد. آنها در هدایت بسیاری از
تصمیمات حکومتی، خطبه های نماز جمعه ها، رجزخوانی های نظامی و
ارتجاعی و کارشکنی ها در راه توافق اتمی و لغو تحریم ها و...
نقش دارند و اگر فرصت پیدا کنند ایران را غرق جنگ داخلی و سپس
تکه تکه کردن ایران خواهند کرد. شتری که با سرکوب و منحله
اعلام کردن احزاب مترقی و خصوصی سازی های لجام گسیخته بالای
کوه بردند، حالا خود باید پائین بیآورند. به دوران تقابلی قطعی
رسیده ایم و در این تقابل اگر حکومت همچنان بر طبل ۳۰ سال
گذشته بکوبد و عنان اختیار در دست مافیاهای قدرتمند اقتصادی
باقی بماند، مرتجعین مذهبی میداندار سکاندار باقی بمانند و
مردم روز به روز ناراضی تر از دیروز، گردش به شرق در حد خواب و
خیال باقی خواهد ماند و آبی برای بحرانی که سراپای کشور و نظام
را فراگرفته گرم نخواهد شد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۲۳ ژانویه ۲۰۲۲ |
