|
امسال هم، مانند دوران شاه (به مناسبت سالگرد انقلاب سفید)،
بمناسبت سالروز انقلاب 57 ، رهبر جمهوری اسلامی با عفو و تخفیف
مجازات 3 هزار و
۳۸۸
محکومِ محاکم عمومی و انقلاب و محکومین سازمان قضایی نیروهای
مسلح و تعزیرات حکومتی موافقت کرد. این تقلید از دوران شاه
واقعا حیرت آور است.
معلوم نیست از این جمع 3 هزار و 388 نفره چه تعداد زندانی
سیاسی اند و چه تعداد نظامی و سپاهی و چه تعداد مجرمین عادی.
از آنجا که همه چیز در جمهوری اسلامی پنهان از مردم است و
امنیتی است، حتی درباره موافقت با آزادی این شمار زندانی نیز
به مردم توضیح داده نمی شود.
همزمان با خبر کوتاهی که دراین زمینه و بصورت رسمی و دستوری
منتشر شده، نامه ای از نرگس محمدی یکی از زندانیان سیاسی منتشر
شده است. نرگس محمدی که فعال حقوق بشر است در نامه خود از
زندان قرچک ورامین نوشته است:
در مدت
۶۴
روزی که در سلولهای
۲۰۹
بودم پرونده ای برایم گشوده شد و با شتاب مورد رسیدگی، محاکمه
و صدور حکم قرار گرفت.
در دادگاه درحالیکه در میان ماموران وزارت اطلاعات تنها بودم،
بدون مطالعه پرونده و حضور وکیل ظرف مدت پنج دقیقه محاکمه شدم
و به هشت سال و دو ماه زندان و
۷۴
ضربه شلاق، منع اقامت در تهران، منع عضویت در گروههای سیاسی
اجتماعی، توقیف هرگونه رسانه در شبکه اجتماعی و حتی مخابراتی و
ثبت و ضبط موبایلم محکوم شدم.
آنچه
مغرضانه و بی‌اساس بودن اتهامات و رسیدگی حکم این پرونده را
روشن‌تر میکند مجرم شناخته شدن من به دلیل کاندید شدن برای
جایزه صلح نوبل به معرفی عفو بین‌الملل نروژ است. این مساله نه
تنها توسط نماینده وزارت اطلاعات در بند
۲۰۹
اعلام شد و آن را توطئه خارجی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران
دانستند بلکه در اقدامی بهت‌انگیز و غیرقابل توجیه در سطر اولِ
صفحه دوم رای صادره توسط شعبه
۲۶
دادگاه انقلاب مورد تاکید قرار گرفت.
سئوال
من از رییس قوه قضاییه و مجریه این است که آیا اعلام کاندیدا
شدن من برای دریافت جایزه صلح نوبل توسط عفو بین‌الملل نروژ به
موجب فعالیت‌های صلح‌طلبانه و حقوق‌بشری این جانب اقدامی علیه
امنیت نظام و مستحق
۸
سال زندان
۷۴
ضربه شلاق بوده.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱۲ فوریه ۲۰۲۲ |
