|
بی اعتمادی به هر خبر حکومتی و اظهار نظر و مصاحبه مقامات
حکومتی، انچنان عمیق و گسترده است که حتی اگر دو کلام حرف حساب
هم احیانا از دهان مقامات بیرون بیاید و یا بصورت خبر منتشر
شود (بویژه از صدا و سیما) مردم به آن باور نمی کنند. یا آن را
دروغ می دانند و یا ترفند تبلیغاتی و یا نوعی بقول معروف "خالی
بندی". (نمونه این بی باوری را از دهان سخنران همایش معلمان
بازنشسته کرمانشاه می شنوید) حوادث مربوط به انفجار و یا حمله
به تاسیسات اتمی و یا ترور دانشمندان اتمی که جای خود دارد،
مردم حتی وقتی درباره یک حادثه رانندگی هم فلان مقام مربوطه
اظهار نظر می کند آن را باور نمی کنند. در این میان رسانه های
نیمه مستقل نیز دارای چنان ضعف تکنیکی و حرفه ای هستند که
اساسا خبری مستقل از خبرهائی که رسما دراختیار آنها قرار
میگیرد ندارند. معمولا بولتن های رسمی ادارات و نهادها را
منتشر می کنند. این درباره اخباری است که برای انتشار می
توانند اندکی قواعد سانسور دور بزنند.
روز گذشته رئیس سازمان انرژی اتمی در دولت رئیسی نه در مصاحبه
با رسانه های داخلی، بلکه در مصاحبه با خبرگزاری ریانووستی
روسیه گفت: ایران قادر به تولید سوخت هسته‌ای است و انتظار
می‌رود در آینده‌ای نزدیک می تواند از این سوخت در نیروگاه
هسته‌ای بوشهر استفاده کند.
(تاکنون سوخت نیروگاه بوشهر را روسیه لنگان لنگان تامین می
کرده و رئیس سازمان انرژی اتمی عملا به روسیه می خواهد بگوید
که در آینده نزدیک دیگر نیازی به سوخت شما نیست!)
وی در بخش دیگری از مصاحبه خود گفت: فعالیت هسته‌ای ایران بر
اساس مقررات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است و ایران قصد
ندارد از سطح
60
درصد غنی‌سازی فراتر برود.
این مصاحبه که در آستانه آغاز دور هشتم مذاکرات اتمی در وین
(از دوشنبه شروع خواهد شد) انجام شده، عملا نوعی تعهد نسبت به
متوقف ماندن غنی سازی در ایران در سطح 60 در صد بیان شده است.
سطحی که اگر ایران بتواند و هیات مذاکره کننده توان دیپلماتیک
و مذاکراتی لازم را داشته باشد، که در تکامل برجام و در به
روز رسانی برجام آن را در توافقنامه بگنجاند گام بزرگ در جهت
دفاع از منافع ملی ایران برداشته است. قطعا در به روز رسانی
برجام، چیزی باید داد تا چیزی را بتوان گرفت. باید دید ایران
در صورت قبولاند غنی سازی 60 درصدی، چه امتیازی میدهد.
همزمان با انتشار مصاحبه رئیس سازمان انرژی اتمی ایران،
نماینده دائم سابق ایران در سازمان های بین‌المللی در وین نیز
نکته ای را مطرح کرد که در آن منطق نهفته است. او گفت:
اگر اطلاعات محرمانه ما به بیرون درز کند، در وهله اول آژانس
را مقصر می‌دانیم. زیرا اطلاعات را آژانس جمع‌آوری می‌کند نه
کشورهای عضو آن. آژانس باید در دبیرخانه خود ترتیباتی را اتخاذ
کند که اطلاعات محرمانه کشورها در امنیت باشد.
این
یک مطالبه جدی و اساسی ما از آژانس بین المللی انرژی اتمی
بوده، هست و خواهد بود.
ما در آژانس با کشورهای عضو طرف نیستیم، بلکه با آژانس طرف
هستیم و این آژانس است که باید اسناد محرمانه را محرمانه
نگهدارد. (اشاره وی به مصاحبه اخیر رئیس سازمان انرژی اتمی بین
المللی است که در پاسخ به این انتقاد که چرا اسناد محرمانه
ایران به دست کشورهای دیگر و از جمله اسرائیل میرسد، گفته بود
در آژانس نمایندگان کشورهای مختلف حضوردارند!)
نماینده دائم سابق ایران در سازمان های بین المللی همچنین
بدرستی مطرح کرد:
وقتی رسماً ثابت شود که بازرسان آژانس اطلاعات کشوری را لو
داده‌اند، این حق آن کشور است که تصمیم بگیرد چه اقدام اصلاحی
را انجام دهد و صلاحیت بارزسان را بررسی کند!)
کشوری مانند ایران که سطح وسیعی از بازرسی‌ها را تاکنون
پذیرفته، ضرورتأ منتظر نمی‌ماند که با آژانس توافق کند چه
اقدام اصلاحی را در نظر بگیرد.
(ایران معتقد است از جمله کانال های دست یابی اسرائیل به
اطلاعات اتمی ایران، شناسائی دانشمندان اتمی و شناسائی پایگاه
ها و سایت اتمی ایران، سازمان انرژی اتمی جهانی است)
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 26 دسامبر 2021 |
