|
تظاهرات معلمان برای حقوق و رتبه بندی، از جنس دیگری متفاوت با
تظاهرات حق طلبانه دیگر طبقات و اقشار اجتماعی ایران است. این
تفاوت به این دلیل است که معلمان یک عقبه وسیع دانش آموزی و
خانواده آنها را بدنبال دارند.
در دوران شاه، در سال 1340 معلمان ایران نیز تقریبا با همین
خواسته های صنفی که امروز معلمان ایران تظاهرات کرده و می
کنند، دست به تظاهرات زدند. بویژه در تهران. در آن زمان پلیس
ضد شورش وجود نداشت و لباس شخصی و انواع گازهای خردل و ... هم
وجود نداشت. پلیس کلانتری ها مستقیما وارد عمل می شدند و هر
کجا زورشان نمی رسید ارتش به کمک پلیس می آمد. در آن تظاهرات
معلمی بنام "ابوالحسن خانعلی" که زاده یزد بود، در میدان
بهارستان تهران به ضربه گلوله رئیس کلانتری بهارستان تهران
(سرهنگ شهرستانی) کشته شد و موجی از خشم و نفرت را در میان
دانش آموزان و خانواده های آنها به همراه داشت. همین یک کشته
زمینه ساز گسترش اعتصاب معلمان و سرانجام عقب نشینی دولت در
برابر معلمان و پذیرش خواسته های آنها شد و 12 اردیبهشت که روز
این تظاهرات و کشته شدن خانعلی بود، تبدیل شد به "روز معلم".
پس از انقلاب 57 حکومت مانند همه موارد مشابه سعی کرد روز ترور
آیت الله مطهری را تبدیل به روز معلم کند. کاری که با روز زن،
روز کارگر و همه روزها و مناسبت های دیگر کرده است. این تلاش
بی نتیجه ماند و 12 اردیبهشت همچنان روز معلم در ایران است و
سه نسل معلمان پس از آن تظاهرات تاریخی، همچنان 12 اردیبهشت را
روز معلم میدانند.
امروز نیز، پس از 53 سال، همان تظاهرات و البته در ابعادی
بسیار وسیع تر و در تمام شهرهای ایران تکرار شده و بازتاب
وسیعی نیز در میان دانش آموزان و خانواده های آنها شده است.
برای نمونه، تهاجم یک سرهنگ بنام "بازیار" به تجمع معلمان
شیراز و گرفتن گریبان یکی از معلمان و بیرون کشیدن او از صف
تظاهر کنندگان در شیراز، بازتاب وسیعی یافت. حتی در خانواده
خود این سرهنگ. روز گذشته فرزند این سرهنگ که "امیر حسین" نام
دارد روی شبکه های اجتماعی توئیت کرد: «کار زشت پدرم را به نام
من ننویسید.
او باید از جامعه‌ی معلمان عذر خواهی کند و تا چنین نکند من از
رفتن به مدرسه خودداری خواهم کرد.»
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 27 دسامبر 2021 |
