مذاکرات وین به
همان سمت و سوئی
می رود که نشریه
وال استریت
جورنال دو هفته
پیش به آن اشاره
کرد. یعنی رسیدن
به تفاهم "کم
برای کم" و به
زبانی دیگر عقب
نشینی گام به گام
دو طرف: لغو
مرحله بندی تحریم
ها و قبول گام به
گام تعهدات اتمی
ایران. این
تعهدات به معنای
بازگشت به سطح
غنی سازی اولیه
برجام نمی تواند
باشد، بلکه به
معنای توقف ایران
در غنی سازی 60
درصدی و پذیرش
کامل نظارت آژانس
بین المللی اتمی
بر فعالیت های
اتمی ایران
میتواند باشد.
درباره فعالیت
های موشکی نیز هم
در طرح اولیه
برجام این بحث
درباره این
فعالیت به آینده
موکول شده بود و
هم اکنون نیز جدا
از توافق اتمی می
تواند مورد بحث
باشد. در تفاهم
اولیه برجام
ایران تحریم
تسلیحاتی بود و
نمی توانست
هواپیمای نظامی و
دیگر ادوات نظامی
را بخرد اما
امروز که آن
تحریم به پایان
رسیده قادر به
خرید آنها هست و
این خود می تواند
راهگشای نوعی
قبول محدودیت از
سوی ایران در
زمینه تولید
موشکی باشد و بیم
از تولید موشک
کروز قادر به حمل
سلاح اتمی را
کاهش بدهد. در سوریه
جنگ داخلی تقریبا
پایان یافته و
دولت بشار اسد
بار دیگر موقعیت
خود را در جامعه
عرب منطقه باز
کرده است.
بنابراین، پذیرش
کاهش نیروهای
نظامی ایران در
سوریه بصورت گام
به گام نیز می
تواند گره گشای
تحریم ها باشد.
در عراق نیز
شرایط در مقایسه
با چند سال اخیر
در حال تغییر است
و حضور شبه نظامی
جمهوری اسلامی در
این کشور نمی
تواند ادامه
یابد. دولت آینده
عراق خواهان
گسترش مناسبات با
کشورهای عرب
منطقه است و
ایران، از برگ
کاهش حمایت
نظامی از شبه
نظامیان عراق
امروز می تواند
استفاده کند.
شاید فردا این
برگ هم سوخته
باشد. همچنان که
اگر روسیه و
سوریه خواهان
محدود شدن حضور
نظامی جمهوری
اسلامی در سوریه
شوند، این برگ که
امروز قابل بهره
برداری است، فردا
می تواند تبدیل
به برگی سوخته
بشود.
نه مذاکره کننده
ایرانی وین
"باقری کنی" می
گوید و نه هیچیک
از دیگر مذاکره
کنندگان، که
پیشنهاد ها و
یاخواست های دقیق
ایران چیست؟ اما
حدس زده می شود
مرکز ثقل این
خواست ها، نه
تعهد امریکا برای
عدم خروج از
برجام در آینده و
نه لغو یکباره
همه تحریم ها،
بلکه پذیرش سطح
غنی سازی
اورانیوم 60 در
صدی و قبول
اورانیوم 20
درصدی فلزی در
ایران است و
البته متوقف
ماندن در همین
سطح در هر دو
زمینه.
نشانه های مهمی
برای تفاهم در
مذاکرات جاری در
وین وجود دارد.
در ایران بحران
اقتصادی بزرگترین
اهرم فشار به
حکومت برای تفاهم
و لغو تحریم است.
علیرغم رجز خوانی
های امنیتی و
انتظامی، آنچه را
در زاینده رود
اصفهان روی داد
میتوان موثرترین
هشدار به حکومت
برای رفتن به سوی
تفاهم اتمی
دانست. همچنان که
تحصن ها و اعتراض
های معلمان و
کارگران و دیگر
اقشار اجتماعی
معترض و حاضر در
خیابانها. تفاهم
اتمی به معنای
محکم شدن زیر پای
حکومت نیست، بلکه
به معنای کم شدن
فشار اقتصادی بر
مردم است. حکومت
از هر طرف زیر
فشار خواست عمومی
و رو به گسترش
روز افزون رفرُم
و عقب نشینی است
و اتفاقا تفاهم
اتمی و آغاز لغو
تحریم ها، فشار
امنیتی را به
بهانه خطر حمله
به ایران کاهش
میدهد و فضا را
برای جنبش های
مدنی و سیاسی باز
می کند.
نخستین مصاحبه
باقری کنی، در
پایان نخستین
جلسه دور هفتم
مذاکرات وین،
علیرغم سئوالات
فرمایشی که دو
خبرنگار اعزامی
به وین از او می
کنند و پاسخ های
او که به سخنرانی
می ماند تا پاسخ
به سئوالات را
باید با دقت گوش
کرد. او در همین
مصاحبه با لکنت
زبان و با اکراه
می گوید که مبنای
بحث های جاری
همان پیش نویسی
است که دردولت
روحانی بدست آمده
بود و البته چند
پیشنهاد هم باقری
کنی با خود آورده
و به آن ضمیمه
کرده که مورد بحث
است. او، دیگر به
زبانی سخن نمی
گوید که پیش از
آغاز دوباره
مذاکرات وین
درتهران سخن می
گفت و یا در دور
اول مذاکرات دور
هفتم سخن گفت. او
اکنون با دستور
مصالحه و تفاهم
از تهران به وین
بازگشته است. این
مصاحبه را با دقت
گوش کنید.
از سوی دیگر
اولیانوف نماینده
روسیه در مذاکرات
جاری در وین نیز
پس از اولین دور
جلسه مجدد گفت:
توانستیم شماری
از سوءتفاهمهایی
که برخی تنشها
را ایجاد کرده
بود، برطرف کنیم.
همه طرفها بر
تعهد خود نسبت به
تلاش سازنده جهت
احیای توافق
هستهای تأکید
کردند.
در طول مذاکرات،
تأیید شد که
تلاشهای متعاقب
بر اساس اسنادی
که تا ژوئن گذشته
تدوین شده بود،
ادامه پیدا کند. |