|
روزنامه نگاران پیش از انقلاب 57 دادستان هائی خنده دار از
سانسور مطبوعات دارند. از جمله این روزنامه نگاران دکتر
صدرالدین الهی است که از بنیانگذاران کیهان ورزشی و گزارشگر
مسابقات جهانی و المپیک بود. او در خاطراتش نقل می کند که در
المپیک ملبورن روس ها پیاپی مدال ها را در رشته های مختلف می
بردند و ما هم در صفحه اول کیهان ورزشی خبرهای آن را منتشر می
کردیم. بعد از چند روز از ساواک تلفن کردند و از من خواستند به
اداره مطبوعات ساواک در سعادت آباد مراجعه کنم. رفتم. در یک
اتاق پر صندلی اما خالی از مراجعین (که معمولا برای نمایش رعب
و وحشت این صحنه ها را بوجود می آوردند) مدتی در سکوت وانتظار
نشستم تا بالاخره یکنفر آمد و من را به یکی از اتاق ها برد. در
آنجا سرهنگی که پشت میز نشسته بود با زبان گیلکی از من پرسید:
آقای الهی شما از سفارت شوروی پول می گیری؟
گفتم: خیر
گفت: اجداد شما روس بوده اند؟
گفتم: خیر
با اعتراض گفت: پس چرا در صفحه اول این کیهان ورزشی هر روز خبر
قهرمانی روس ها را منتشر می کنی؟
گفتم: ما اخبار را منتشر می کنیم.
گفت: لازم نیست این اخبار را منتشر کنید
دیدار ختم به خیر شد و من برگشتم کیهان و از فردا در صفحه اول
کیهان ورزشی اسامی قهرمان هائی را می نوشتم که معمولا دوم و
سوم و چهارم شده بودند و نفرات اول که معمولا روس بودند را در
صفحات داخل و زیر اسم نفرات چهارم به بعد نوشتم.
دو روز بعد، دوباره به همان محل احضار شدم و همان سرهنگ با
عصبانیت بیشتری گفت: شما طوری خبرها را منتشر می کنید که مردم
بفهمند ساواک دستور سانسور داده.
گفتم: خود شما گفتید در صفحه اول و در ابتدا لیست برندگان مدال
روس ها را ننویسم، من هم همین کار را کردم.
گفت همینجا بشین تا برگردم. پرونده ای را زد زیر بغلش و از
اتاق بیرون رفت و 15 دقیقه بعد بازگشت و درحالیکه سعی می کرد
لبخندش را متوجه نشوم گفت: جناب رئیس گفتند، همان کاری را
بکنید که در ابتدا می کردید.
از سانسور در دوران رضا شاه هم داستان های مضحکی را نقل می
کنند. از جمله این که یکبار یکی از مجلات یک مصرع یکی از غزل
های معروف حافظ را در صفحه اول خود برای توصیه به ناشکری نکردن
مردم منتشر می کند. آن مصرع این بوده "رضا به داده بده، وز
جبین گره بگشای". سردبیر و مدیر مسئول را باتهام توهین به
اعلیحضرت می برند تا بالاخره با آوردن دیوان حافظ و ثابت کردن
این که منظور حافظ اعلیحضرت نبوده آزاد می شوند.
این دو نمونه را نقل کردیم تا مقدمه ای باشد بر این یادداشت
ژیلا بنی‌یعقوب برای مهدی محمودیان را منتشر کنیم. بنی یعقوب
می نویسد:
« نهادهای مختلف امنیتی برای مهدی محمودیان، روزنامه‌نگار و
فعال حقوق بشر طی
۲۳
ماه (که البته
۱۹
ماهش را آزاد بوده و بقیه‌اش در زندان)
۷
پرونده قضایی ساخته‌اند.
یکی از پرونده‌ها مربوط به توییت‌هایش درباره نوید افکاری و
دیگر زندانیان سیاسی و برخی از مسائل روز است.
از همه عجیب‌تر در میان
۱۷۰
توئیت اتهامی مهدی محمودیان
۳
تا شکلک خنده بوده که توئیت کرده بود و بعنوان «تبلیغ علیه
نظام» در پرونده‌اش ارائه شده! شکلک خنده را تبلیغ علیه نظام
گرفته اند.
یکی از اتهامات دیگر او
نشر اکاذیب است. او در پاسخ به عبدالله گنجی [مدیر مسئول
روزنامه جوان] (وابسته به سپاه) که گفته بود: «مرگ و میر ناشی
از کرونا در آمریکا بیشتر از ایران است» گفته بود: جمعیت
امریکا شش برابر ایران است و این را در محاسبه‌ات باید لحاظ
کنی. (نقل به مضمون) همین شده مصداق اتهام امنیتی.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 7 نوامبر 2021 |
