ايران  

        www.pyknet.net

   پيك نت

 
صفحه اول پیوندهای پیک بايگانی پيک

29 آبان  1400

  pyknet100@gmail.com

 
 
 

سرکوب خونین آبان 98

تکامل 15 خرداد و 17 شهریور بود

 
 
 
 

 

آنچه که در آبان 98 روی داد، دو نمونه تاریخی دیگر هم داشت. یکی از آنها 15 خرداد 42 در دوران شاه بود و دیگری 17 شهریور 57 و در آستانه فروپاشی رژیم شاه. در واقع آنچه در آبان 98 روی داد کپی برداری از آن دو رویداد خونین بود و البته بسیار خونین تر. در ماجرای 15 خرداد که جمهوری اسلامی آن را مبنای انقلاب 57 میداند، اسدالله علم وزیر دربار شاه که زمان 15 خرداد نخست وزیر بود در کتاب خاطراتش می نویسد که صبح اول وقت خبر رسید که درجنوب تهران دسته های سینه زنی با شعار حمایت از آیت الله خمینی و علیه حکومت به خیابان آمده اند. گزارش را به اعلیحضرت دادم و کسب تکلیف کردم. ایشان مردد بود. من پیشنهاد سرکوب دادم اما موافقت نکردند. ایشان که به اتاق کارشان رفتند در را به رویشان قفل کردم و به رئیس دفتر هم گفتم به کسی وقت ملاقات نده. عصر برگشتم و رفتم خدمت اعلیحضرت. پرسیدند اوضاع چیست؟ گفتم "زدم خشتکشان را پاره کردم و تمام شد"!

نتیجه این خشتک پاره کردن چند تن کشته و چند ده دستگیری بود که شاخص ترینشان طیب حاج رضائی رئیس میدان تره بار تهران بود که رئیس شهربانی وقت "سپهبد نصیری" با او خرده حساب داشت و برای تسویه همین خرده حساب او را اعدام کرد. این سپهبد بعدها ارتشبد شد و رئیس ساواک و پس از انقلاب هم اعدام.

در 17 شهریور که مردم خبرهای اعلام کودتای نظامی را جدی نگرفته و در خیابان ژاله جمع شده بودند تا راهپیمائی را به سمت میدان فوزیه (امام حسین فعلی) و سپس به سمت میدان آزادی شروع کنند، سربازهای ارتش بدستور فرماندار نظامی تهران "ارتشبد اویسی" به روی آنها آتش گشودند که شمار کشته شدگان زیر یکصد نفر بود.

آبان 98، جمهوری اسلامی روی رژیم شاه در آن دو سرکوب را سفید کرد. یک هفته اینترنت را بکلی بست و سه روز تمام به روی مردم در شهرهای بزرگ ایران - بویژه تهران- که در اعتراض به گرانی ناگهانی بنزین دست به تظاهرات زده بودند آتش گشود. شمار قربانیان این توحش از نزدیک به 400 نفر تا یک هزار و پانصد نفر گزارش شده و یا تخمین زده شده است. از فردای باز شدن اینترنت، به اشکال و به زبانهای مختلف از حکومت خواسته شد که شمار قربانیان را اعلام کند و بگوید چه تعداد دستگیر شده اند اما با انواع دلائل زیر بار نرفت و اعلام نکرد. بدین ترتیب، یک زخم کهنه که فعلا دو سال از آن می گذرد بر بدن جامعه زخم دیده ایران باقی ماند. دو اطلاعیه درهمین ارتباط در داخل کشور همان زمان منتشر شد. نخست اطلاعیه بسیار کوتاه میرحسین موسوی که آبان 98 را 17 شهریور جمهوری اسلامی اعلام کرد و مهدی کروبی که بشدت آن را محکوم کرد. اخیرا و بعنوان سالگرد آبان 98 در لندن مراسمی تحت عنوان دادگاه آبان 98 برپا شد که 4 روز طول کشید و در آن اطلاعاتی درباره آن سرکوب خونین فاش شد. این اطلاعات توسط چند تنی که گویا از داخل صفوف سرکوب کنندگان بودند فاش شد و اهمیت آن دادگاه در همین اطلاعات بود. از جمله این که در تهران یک ستاد سرکوب خونین مردم را رهبری کرد (نام رهبری کننده اصلی این ستاد فاش نشد، اما حدس زده شد که زیر نظر رهبر جمهوری اسلامی تشکیل شد) و در شهرهای بزرگ ایران امام جمعه ها و فرماندهان سپاه و روسای نهادهای امنیتی ستاد سرکوب را تشکیل دادند و هر جا که کم آوردند از تهران کسب تکلیف کردند و یا نماینده ای از تهران به جمع آنها اضافه شد. شاه بیت این دادگاه همین نکته بود، چرا که بقیه رویدادها را کمتر کسی است که نداند. اگرچه بازگوئی آن و زنده نگهداشتن فاجعه در اذهان عمومی نیزبجای خود ارزشمند است. در همین دادگاه که سمت گیری آن نگاه از بیرون به آبان 98 بود و نه از درون، اشاره ای به اطلاعیه کوتاه میرحسین موسوی و نامه شیخ مهدی کروبی نشد تا مبادا مبلغ "سر" اپوزیسیون در داخل کشور شوند! که این جهت گیری عمده و ضعف بزرگ این دادگاه بود.

پیک نت در همان روزهائی که اینترنت قطع شده بود نوشت که قطع اینترنت برای سرکوب است و به شهادت دو لینکی که از دو شماره پیک نت در ادامه می بینید و می خوانید نوشت که دستور مستقیم گزان شدن بنزین را شخص رهبر داد و روحانی صرفا مجری بود. فیلم سخنرانی رهبر را هم منتشر کردیم که می بینید. ما نیز مانند دیگر رسانه ها تا آنجا که در توان و استدلال داشتیم برای اعلام آمار کشته شدگان پافشاری کردیم اما این فشارها راه بجائی نبرد. ما بارها نوشتیم و اکنون نیز بار دیگر می نویسم که دوران 15 خرداد و 17 شهریور گذشته که تنها رادیو بی بی سی در لندن و یا رادیو "پیک ایران" وابسته به حزب توده ایران در کشور بلغارستان (در دوران 15 خرداد و پخش نوار سخنرانی آیت الله خمینی علیه کاپیتولاسیون) اخبار پخش کنند. حالا شبکه های عظیم و غیر قابل کنترل در فضای مجازی بلندگوی مستقیم مردم اند. بنابراین حکومت نمی تواند به امید گذشت زمان و فراموشی افکار عمومی  خود را به خواب خوش خرگوشی دلخوش کند. چنان که می بینیم، بعد از دوسال جنبش دادخواهی خانواده قربانیان 98 شکل گرفته و به جنبش اعدام شدگان سال 67 نیروی تازه ای افزوده شده است. این مرور را بمناسبت دومین سال آبان خونین 98 ضروری دانستیم.

 

11 و 13 آذر

https://www.pyknet.net/1398/05aban/26/page/rahbar.mp4

http://www.pyknet.net/1398/04azar/13/page/titre.htm


به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet @pyknet


 پیک نت 20 نوامبر 2021

 
 

اشتراک گذاری: