|
احسان نراقی
خاطرات خود را از خودخواهی و خود بزرگ بینی شاه در کتاب
خاطراتش با عنوان "از
کاخ شاه تا زندان اوین" نوشت و منتشر کرد. شاه روزنامه نگاران
ایران را لایق آن نمی دانست که با آنها مصاحبه کند. فقط یکبار
و آن هم زیر فشار امریکا "کارتر" برای باز کردن فضای سیاسی
کشور، با اکراه این ناپرهیزی را کرد و به دو روزنامه نگار که
یکی از آنها مجله نگار بود تا روزنامه نگار "محمود عنایت"
سردبیر مجله "نگین" افتخار مصاحبه ای فرمایشی را داد. روزنامه
نگار "امیرطاهری" سردبیر کیهان انگلیسی بود. سئوالات را قبلا
در اختیار این دو گذاشتند و شاه نیز از پیش میدانست چه
سئوالاتی طرح خواهد شد. برای این دو روزنامه نگار ایرانی صندلی
نگذاشتند که بنشینند اما شاه خود روی یک مبل لم داده بود. آنها
ایستاده، هر کدام اجازه دو سئوال بی محتوا و فرمایشی داشتند که
طرح کردند و جواب های سربالای شاهنشاه را هم نوشتند و پس از
بازخوانی سئوالات و پاسخ ها توسط اداره مطبوعات دربار اجازه
انتشار داده شد. البته شاه با روزنامه نگاران شناخته شده جهان
مصاحبه می کرد که اغلب نیز دربار سبیل مدیران و شاید خبرنگاران
اعزامی آنها به ایران را چرب می کرد و مصاحبه بصورت آگهی مثلا
مجلات معروف انگلستان و امریکا و فرانسه منتشر می شد. حتی با
عکس شاه در صفحه اول که قطعا هزینه اش خیلی بیشتر از چرب کردن
سبیل مدیران و خبرنگارانی بود که با هدیه (از جمله قالیچه
ایران) بدرقه می شدند.
این اطلاعات کلی و مختصر برای آن بود که خوانندگان بدانند
گفتگوی احساس نراقی با شاه دارای چه اهمیتی است. البته شاه به
این مصاحبه هم وقتی تن داد که انقلاب شروع شده بود. احسان
نراقی رئیس موسسه تحقیقات اجتماعی بود و جمع قابل توجهی از
روشنفکران وقت با این موسسه همکاری می کردند. خود نراقی استاد
دانشگاه هم بود.
حالا بخشی از گفتگوی نراقی با شاه را در همین شماره پیک نت
بخوانید.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 21 نوامبر 2021 |
