فعلا
طالبان با دو چهره در افغانستان مستقر شده است. یک چهره آنهائی
هستند که پست های دولتی را تصاحب کرده اند و یا بعنوان سخنگو
ظاهر می شوند و گروه دوم که اکثریت هم هستند آنهائی اند که
همان چهره و رفتار جنایتکارانه طالبان 20 سال پیش را دارند و
داعش و القاعده را تداعی می کنند. گروه اول اگر تغییری هم
نکرده باشد، زیرکی دیپلماتیک را در 20 سال گذشته آموخته و
دراین روزها از این زیرکی برای کاهش واکنش های داخلی و بویژه
جلب حمایت خارجی استفاده می کند. دیدار و مذاکره والی جدید
کابل با عبدالله عبدالله و حامد کرزای که از بقایای دولت سقوط
کرده اند و یا مصاحبه زیرکانه محمد نعیم سخنگوی دفتر سیاسی
طالبان در پاسخ و توجیه یورش مردم به فرودگاه کابل برای خروج
از افغانستان بازتاب دهنده چهره گروه اول است و صدور بخشنامه
های ممنوعیت های اسلامی و یا اعدام و تیرباران نظامی ها و یا
دولتمردان دولت سقوط کرده در ولایات چهره گروه دوم. گروه اول
با عمامه و لباس سفید و تمیز مخصوص مدارس طلبگی، ریش های شانه
شده، کفش و عمامه ظاهر می شوند (از جمله در دیدار با عبدالله
عبدالله و حامد کرزای) و گروه دوم با دم پائی های پلاستیکی،
شلوارهای خشتک بلند کهنه و رنگ رفته، ریش های پریشان و مسلسل
بدست از کوه ها به شهرها رسیده اند. شکل و شمایل گروه اول
بسیار شبیه اسامه بن لادن و رهبران القاعده است و شکل و شمایل
گروه دوم بسیار شبیه داعشی هائی که در عراق و سوریه فاجعه
انسانی آفریدند. همه آنها پشتون هستند اما همانقدر که گروه اول
می تواند فارسی حرف بزند، گروه دوم در فارسی حرف زدن عاجز است.
در میان این گروه هستند کسانی که به زبان عربی مسلط هستند و
قرآن را هنگام اعدام ها از بر می خوانند. گروه اول بسیار
احتیاط می کند که در بیان تجربه اندوزی 20 ساله و اعلام برخی
مواضع ملایم از خط قرمزهائی عبور نکند که گروه دوم نپذیرد و سر
به نافرمانی بردارد و القاعده و داعش فورا آنها را با ساز و
برگ نظامی شان جذب کند و ارتش سایه را در افغانستان تشکیل
بدهد. تقریبا همان سیاست و ملاحظه ای که 42 سال است جمهوری
اسلامی اسیر و تسلیم آنست!
این اقلیت گروه اول وابسته اکثریت گروه دوم است و اگر نتواند
یک دولت ائتلافی را تشکیل داده و به گروه دوم تحمیل کند، آنگاه
باید کت بسته تسلیم اکثریت شود و تن به تکرار فاجعه 20 سال پیش
بدهد و در مقابل اقشاری بایستد که در شهرها و بویژه کابل حاضر
نیستند این فاجعه را قبول کنند. همچنان که جامعه جهانی آن را
نمی پذیرد و بسیار بعید است که مانند 20 سال پیش مهر سکوت بر
لب بزند. بویژه که میلیون ها مهاجر افغانستانی به نیروی مهم
فشار به جامعه جهانی تبدیل شده است. نه تنها در اروپا و امریکا
و کانادا و استرالیا، که در ترکیه و بویژه ایران! بسیاری از
این مهاجرین سالها در ایران تحصیل کرده اند و اگر مصاحبه های
آنها را در شبکه های فارسی زبان دنبال کرده باشید بسرعت متوجه
تسلط آنها به زبان فارسی می شوید. در ادامه این عنوان اول،
فیلم مصاحبه سخنگوی طالبان را می شنوید که با زیرکی بسیار در
پاسخ به سئوالی درباره هجوم مردم به فرودگاه کابل برای خروج از
افغانستان، اشاره به اوضاع ایران می کند و میگوید اگر در ایران
هم بگویند شما را میبریم آمریکا همه به فرودگاه میروند و به
هواپیما آویزان می شوند. همچنان عکس دیدار عبدالله عبدالله
معاون رئیس دولت سقوط کرده و رئیس شورای مصالحه ملی و حامد
کرزای رئیس جمهور سابق افغانستان در ملاقات با والی جدید و
طالب کابل را می بینید.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 23 آگوست 2021 |